10 km Ladiesrun Rotterdam 2015

De ladies run 2015, 10 km, een afstand die ik al veel vaker heb gelopen toch waren er weer de zenuwen. Zal het lukken, ga ik het uitlopen en kan ik blijven hardlopen. De twijfels kwamen door het weer, de hooikoorts en de slechte avond voorafgaand aan de run.

Ik ben helemaal voorbereid. Mijn nagels zijn roze en zelfs mijn haar heb ik roze geverfd voor een deel. Het was een karwei aangezien ik het zelf gedaan heb maar dan heb ik nu wel een hele roze pluk. Stiekem vind ik het enorm gaaf en baal ik dat het over een paar dagen er alweer uit is.

Ik heb afgesproken met Amanda en Alyssa. Amanda komt net aan als ik ook aankom en samen gaan we de goodiebag en ons shirt ophalen. Amanda ken ik via instagram en we hebben samen meegelopen aan een RRC avond. We zouden in hetzelfde vak starten helaas kan ze dit jaar niet mee doen maar het was wel gezellig om elkaar weer even te zien, bij te kletsen en af te spreken dat we zeker weer samen gaan lopen wanneer het weer kan. Onderweg kom ik al een aantal bekenden tegen, zo zie ik een aantal dames van mijn zus haar werk en ook Gabriella kom ik tegen. De succes wensen gaan over en weer. Het is enorm leuk om steeds meer mensen te leren kennen. Op deze manier ben je bij een evenement nooit alleen. Alyssa is ondertussen gearriveerd en we gaan richting haar. Nog even wat kletsen met Amanda en dan gaan Alyssa en ik samen verder. Plassen, spullen in de auto stoppen, wat eten, nog even ontspannen zitten en nog een keer plassen voor we naar ons startvak gaan. ondertussen kletsen we over van alles en nog wat zo heerlijk om samen ergens te zijn en niet alleen.

In het startvak nog even onze veters strikken, muziek aan, foto’s maken en voor dat ik het weet kunnen we al gaan. Onderweg naar de echte start (3 minuten lopen) wissel ik mijn muziek nog even van Taylor Swift naar een mix van diverse artiesten. Dan zijn we echt van start. Heerlijk ik heb er zin in. Alyssa laat ik gelijk gaan. Die meid loopt zo lekker en sneller als mij op dit moment dat ik probeer lekker mijn eigen ritme te vinden. In het begin is het moeilijk het juiste ritme te vinden maar ik loop lekker. We zijn nog geen kilometer onderweg en ik voel het zweet al lopen bij mijn ellebogen. Het zonnetje schijnt niet maar het is wel warm, het is vooral benauwd. Gelukkig ben ik er al gauw aan gewent en loop ik een lekker ritme van rond de 7 minuten per kilometer. Soms iets sneller en weer wat langzamer.

Bij 1,5 km gaan we het park in en dat is zo leuk. Het park is weer een heel mooi gezicht. Alleen maar roze voor ons en een hele sliert dames. Ik vind het leuk zo zonder mannen. De sfeer is een stuk gemoedelijker. De eerste bruggetjes komen er al aan en die zijn best erg bol dus een hele klim. Op diverse punten staan mensen muziek te maken en dat is zo vrolijk. Op diverse plekken gaan er veel dames wandelen, ik voel aan mezelf dat ik niet te hard ga en dit tempo vol ga houden tot het einde. Op 3,5 km komen we de eerste lopers al tegen. Wat zeg je, ja de eerste lopers gaan al richting de finish terwijl ik nog door een deel van het park ga. 5,5 km het stuk waar ik vorig jaar voor mijn gevoel klaar was. Het stuk waar ik mijn hulptroepen inschakelde op de whatsapp. Dit jaar voelde het goed en wist ik dat ik kon blijven lopen zonder me druk te maken. Op dit punt komt het saaie stuk. Het stuk als we niet in het park zijn. Het is een recht stuk langs de weg, wel even de hoek om en dan nog 2 km rechtdoor.

Bij 8 km ga ik aftellen, het rechte stuk zit er bijna op. Ik zie dat er nog een waterpost aankomt. Ik besluit voor het eerst in tijden een bekertje aan te pakken. Ik heb erg droge lippen en een beetje water zou wel fijn zijn. Nog iets meer dan een kilometer. Het laatste bruggetje over en dan nog maar 1 km. Daar hetzelfde punt als vorig jaar gebeurt het weer. Mensen langs de kant. Kotsend, zittend op de grond, huilend en zelfs meiden die op een brancard getild moeten gaan worden. Dit had ik gehoopt dit jaar niet te hoeven zien maar helaas gebeurt het weer. Zelf voel ik dat ik aan het afkoelen ben maar weet ik dat het verder goed gaat.

De laatste meters is echt aftellen. Nog 300 meter en ik zie iemand lopen. Een man zegt er wat van. Dat vind ik niet kunnen en zeg tegen haar kom het laatste stukje. Ze bedankt me dat ze mee mag lopen. Het laatste stukje van wanneer je Ahoy weer inloopt dat stukje dat is van mij. Ik geef gas en haal mensen in. Dit is zo heerlijk alles er nog even uitgooien wat er nog in zit. Dat was niet heel veel meer maar ik heb het gedaan. 1:10:58

Ik heb geen toptijd gelopen maar wat heb ik genoten en dat is me zoveel waard. Met kippenvel van de kou, ja ik heb alles gegeven wat erin zat, zoek ik Alyssa op. We gaan uitwandelen en dat voelt goed. Ik ben enorm trots dat ik het weer gedaan heb en er zo van genoten heb.

Volgend jaar weer!