De hemelvaartsdagloop

Begin dit jaar schreef ik 2013 wensen voornemens en in de planning mijn doel de Hemelvaartsdagloop en ik heb daarvoor getraind. De Hemelvaartsdagloop is elk jaar op, hoe kan het ook anders Hemelvaartsdag. Hij vindt plaats in Lekkerkerk en je loopt vijf keer het parcours door het dorp met een totale afstand van 8.6 km.

De wekker stond om 7:00 en 7:15 maar 6:12 ging ik er toch maar uit. Mijn benen waren onrustig en ik was zenuwachtig. 1 liter water, een beschuitje en een douche later vertrokken we richting Lekkerkerk. Om 9.27 schreef ik me in en kreeg nummer 309 toegewezen.

Bij mijn zus kleedde ik me om, het lastige was alleen het weer, elke keer waren er weer die wolken waardoor de kleding keuze lastig werd, ik ging maar voor een hemdje. Ondertussen arriveerde opa en mijn ouders en als verassing ging mijn vriend mijn schoonouders halen. Kwart voor 11 liep ik naar de start, veel mensen waren al rondjes aan het rennen om warm te lopen, ik rekte en strekte een beetje. We kregen te horen dat we vijf rondjes moesten lopen en wanneer je finishte moest je dat rechts tussen de hekken doen.

Ik startte best vooraan tussen alle goede lopers, helaas gaf het startschot en de goede lopers zo’n kick dat ik veel te snel ging. Het duurde wel even voordat ik op mijn eigen tempo zat en een fijne pas had gevonden. Na de vijfde bocht wist ik dat na een aantal honderd meter mijn familie daar zou staan. Wat gaf dat een fijn gevoel, papa en mama trots langs de weg, opa zwaaiend vanaf zijn stoel, mijn zus, vriend en schoonouders die mij aanmoedigden.

Rond de drie km had ik het even zwaar maar gelukkig staan er langs het hele parcours mensen en daar stond iemand die ik van ver ken “kom op meid je kan het!” hoorde ik, het was het nichtje van mijn buurvrouw, zo fijn dat mensen met een paar woorden al veel kunnen doen. Het moeilijkste kwam nog want ik werd ingehaald door de snelle lopers, dat was wel even slikken maar mijn verstand zei kijk op je horloge hoe hard je loopt. Daar zag ik een hele mooie tijd. Hieronder zie je dat ik na die drie km stabiel ga lopen zo rond de 6.30 – 6.40.

Papa liep af en toe een paar meter mee, in zijn pak hahaha, hij wou dan weten hoe het ging en even een little peptalk geven. Bij het vierde rondje stond ook mijn vriendinnetje met mijn neefje langs de zijkant dat gaf weer een extra zetje.

Het laatste rondje was aangebroken, een bekertje water gooide ik meer over mezelf dan in mijn mond. Mijn zus haar huis betekende nog 600 meter ongeveer, ik kreeg nog een laatste aanmoediging van opa, mijn vriendinnetje , neefje, papa en vriend. Papa liep een stukje mee en mijn vriend liep mee tot de finish en maar pushen om er meer uit te halen. Ze hadden net aangekondigd nog maar twee mensen om te roepen als ze binnen kwamen en dat wou hij niet. Helaas kon ik niet meer harder maar was ik wel net op tijd de bocht door en bij de finish dat ze mijn naam omriepen. 56 minuten en 36 seconden stonden op de teller.

Ik was een na laatste van de 30 geregistreerde vrouwelijke binnenkomers maar dat maakt me zeker niet minder blij en trots.Ik heb het gedaan en daar gaat het om. Bij de finish omhelsde mijn vriend me gelijk, zochten we mijn zus, moeder en schoonouders en kreeg ik bloemen, knuffels en zoenen en een cupcake. Ik kon zien hoe trots ze waren en dat was weer blijheid.

Ik verbeterde mijn vijf km tijd en mijn snelste mile.De rest van de dag deed ik bijna niks anders dan met een dekbed op mijn balkon hangen even lekker ontspannen en totaal niks doen voor uren. Ook de volgende dag stond in het teken van weinig doen want de spanning had gewoon te veel gevraagd van mijn lichaam. Mijn volgende doel ga ik nog bedenken maar één ding staat vast; volgend jaar loop ik weer de Hemelvaartsdagloop en natuurlijk ga ik mijn best doen mijn tijd te verbeteren.