Feyenoord Foundation Funrun 2016

Vorig jaar op tweede paasdag liep ik door de Kuip met de De kuip run. Het was magisch maar de organisatie was niet best. Daarom stond deze run dit jaar niet op mijn agenda. De organisatie lag dit jaar in handen van Feyenoord zelf en zo kwam ik via hun Facebook een foto van de medaille tegen. Op dat moment wist ik dat ik mee wilde doen. Een zwak voor een medaille terwijl het me nooit om de medaille gaat maar de prestatie en de locatie. Maar ja dit is een medaille met het Feyenoord logo die is wel heel erg gaaf en de locatie is magisch dus ik was om.

Binnen een paar klikken schreef ik me in voor de 10 km want een paar euro maar meer dan de 5 km en je mag twee keer door het stadion. Makkelijke keuze. Gelijk een Feyenoord shirt erbij, zo ik was er klaar voor. Mijn startnummer en shirt werden door mijn vriend voor mij opgehaald op vrijdag voor de run. Mijn startnummer, wauw die is echt mooi rood wit en goud. Nummer 2500 mooi rond getal. Shirt even gepast en goedgekeurd misschien wat warm maar dat maakt me niet uit. (Kleine tip voor de organisatie de shirts mogen wat minder lang.)

De avond voor de run lak ik mijn nagels en hoe kan het ook anders ze worden rood wit. Ik leg mijn kleding klaar en dan is het naar bed en de volgende dag eerst werken. Eenmaal thuis is het eten en omkleden en tijd om bij mijn ouders en zus in de auto te stappen. Mijn supporters vandaag echt super fijn dat mijn ouders er ook zijn. Rianne natuurlijk ook maar dat is best vanzelfsprekend dat ze mee gaat en dat vind ik super leuk. Wanneer we aankomen bij het stadion zit de sfeer er al goed in. Overal muziek en de start en finish zien er top uit. Netjes afgezet, een start en finish baan en muziek uit de speakers. Natuurlijk ook Feyenoord nummers.

We lopen een rondje en voor ik het weet mag ik al het startvak in. We krijgen een warming-up en het startschot wordt gelost door niemand minder dan Mike Obiku. Hij staat langs de rechterkant high fives te geven en ja ik heb een high five van de legendarisch Mike Obiku super vet. Een klein stukje verder staan Papa, Mama en Rianne, zo fijn dat ze er zijn. We gaan onder de uitsupporterstunnel en het viaduct door richting Varkenoord. Weg gaan hardlopend langs het trainingscomplex van Feyenoord. De Coen Moulijnweg en over het viaduct. Naar beneden en onder het viaduct door om aan de andere zijde de klim te maken om weer op het viaduct te komen.

Eenmaal boven mogen we de trappen weer af om richting het stadion te gaan. We lopen langs het stadion waar een waterpost staat en via de hekken gaan we het parkeerterrein op. trapje op en de stadionweg over. PATRICIA!!!!! Daar beneden vanuit het tramhokje wordt mijn naam geroepen door een groep meiden. Geen idee op het moment wie jullie zijn maar super tof. Een klein stukje verder nog een keer toegejuicht worden dit keer door Marjolein en Annelies. Zulk soort momentjes geeft toch even wat extra power. Van de Stadionweg naar de Olympiaweg en daar aan het einde mogen we weer het terrein op en eindelijk het stadion in. De tribunes onderdoor. Trappetje op en dan vak S betreden het vak van de harde kern waar je normaal niet komt. De trappen omhoog helemaal naar boven naar het bovenste plekje in de kuip.

Er gaan mensen lopen maar ik wil omhoog omhoog. Heerlijk! Naar beneden door het trappenhuis. Hier ga ik wel rustig naar beneden want rennen vind ik te eng naar beneden. We gaan om het stadion heen en dan het stadion weer in door de hallen en daar gaan we de spelerstunnel in. Sterker door strijd straalt daarboven en alle prestaties aan de muur. En daar het einde van de tunnel en daar kom ik de trappen op het stadion in. Het magische gras op. Wat voelt dat gras toch heerlijk onder mijn voeten. Het is zo mooi om door het stadion te lopen. Driekwart rondje en dan gaan we eraf. Onder de tribunes door en dan mogen we het tweede rondje inzetten.

We lopen nog een keer precies hetzelfde rondje, de zon gaat langzaam onder en het uitzicht is prachtig. Toch denk ik even bij mezelf rond 6 km waarom heb ik niet de 5 km gekozen! Gekke gedachtes onderweg zijn me niet vreemd. Voor ik het weet ben ik alweer voorbij de 7.5 km en nadert alweer het stadion. De tweede keer besef ik nog beter waar ik loop. De grasmat over maar geen Papa, Mama of Rianne op de tribune…. Waar zijn ze? Ik loop de tribunes onderdoor en bedenk me dat ze vast zullen staan na de medailles. Het laatste kleine stukje. Even nog gas erop. Daar in de bocht een lange man! Papa de laatste power van mijn ouders en verderop staat ook Ri. Nog een paar meter even nog een beetje tempo erin en ik ren de finish over.

Did it en het enige wat ik denk; Mag ik nog een rondje? Ik wil meer, nog een keer trapje op en tunneltje door ooo wat was dit heerlijk.

Ooo wat was dit lekker, fijn, magisch en fantastisch. Hardlopen bij, door, over het mooiste stadion van Nederland. De sfeer in en om het stadion was perfect, de afzetting overal klopte en op een paar kleine opstoppingen na was het vrij door te lopen. Waar kan ik me inschrijven voor volgend jaar!

We lopen nog even het stadion in, een foto op de grasmat met de medaille. De medaille in de kuip. Het never walk alone door de speakers en dan is het tijd om in de auto te stappen en richting de grote gele M te rijden want een Ananas mango drankje gaat er wel in.

Nog even op de foto met mijn twee helden 😀