Hemelvaartsdagloop 2015
De hemelvaartsdagloop is de loop van Lekkerkerk. Hardlopen, de kermis en het wielrenner maken voor ons in Lekkerkerk hemelvaartsdag. Twee jaar geleden stond ik voor het eerst aan de start van deze loop en dit jaar stond ik er weer. Dit jaar zonder plan, gewoon lekker de Hemelvaartsdagloop 2015 lopen.
De avond voor de loop zitten mijn vriend en ik mijn nagels te versieren en heb ik vlammen op mijn nagels echt enorm gaaf. Of ik ook ga vlammen? Dat denk ik niet want een tijd van 50:59 verbeteren dat wordt een hele lastige klus.
Vijf wekkers staan er ingepland in mijn telefoon. Het gebeurt me niet weer dat ik me verslaap op een wedstrijddag. Helaas denkt mijn lichaam dat ook want ik ben vaak wakker. Om half 7 ga ik uit bed en me klaarmaken.
Eten, drinken, douchen, wc, nog meer drinken, aankleden en zenuwachtig zijn. Om half 10 vertrekken we naar Lekkerkerk. Binnen 10 minuten zijn we bij de sporthal waar ze de uitgifte van de startnummers hebben. Heerlijk een wedstrijd zo dichtbij. Ik vul een formulier in met mijn gegevens en krijg nummer 336. Met mijn startnummer in bezit ga ik met mijn vriend en schoonouders naar mijn zus die langs het parcours woont.
Mijn ouders zijn er al en mijn opa is er gewoon ook. Wat maakt dit me blij, mijn dag kan niet meer stuk. Ik ga nog even lekker zitten, we geven papa onze cadeaus en we kijken naar de jongere lopers. Nog even naar de wc en dan kan ik om kwart voor 11 gaan. Samen met mijn vriend en schoonvader ga ik naar het startvak. Met een paar minuten lopen sta ik in het startvak en wordt het wachten tot we mogen. Ik heb er enorm veel zin in.
Mijn horloge zet ik aan met als instelling dat ik kan zien hoe lang ik over de afstand doe. Mijn vriend herinnerd me eraan dat ik wel mijn muziek moet aanzetten. Muziek aan en het is gelijk tijd voor het startsein.
Natuurlijk ga ik te hard van start. 4.50 per kilometer ga ik natuurlijk niet lang volhouden. Het tempo komt doordat ik wordt meegenomen door de massamensen. Na de start staat in de eerste straat mijn oom daar om me aan te moedigen en het tempo raak ik nog niet kwijt door zijn gejuich. Zodra ik de grootste menigte kwijt ben probeer ik mijn eigen tempo te vinden maar dat is lastig.
De route heeft veel bochtjes en ik ben blij als ik bij een langer recht stuk ben. Hier langs deze weg zit de meeste support en kan ik een sponsje pakken. Uit een emmer pak ik bij mijn zus een sponsje met koud water. Heerlijk even mijn polsen koelen. Het is warmer dan ik had gedacht dus ik ben blij met deze verkoeling. Ik loop papa voorbij en ik hoop dat hij me nakijkt. Hij moet het nu zien, het kan niet anders. Op mijn rug staat onderstaande foto. Mijn vader was jarig donderdag en ik vond dit wel een hele mooie manier om hem te feliciteren en laten weten dat hij er voor mijn gevoel altijd bij is.
De tweede ronde, ik weet al dat het geen gemakkelijke race gaat worden. Dat er langs de kant allemaal mensen staan die ik ken helpt mee. Ik blijf doorgaan. Ik voel wel dat mijn tempo afneemt maar het maakt niet uit, ik loop lekker en het is gezellig. De route vind ik fijn. Vijf rondjes door het dorp waar ik ben opgegroeid. De oude gebouwen en de nieuwe gebouwen door elkaar heen. Terwijl ik om me heen kijk en lekker loop wordt ik ondertussen al ingehaald door de hele snelle lopers en toch vind ik dit leuk. Het is leuk te zien hoe hun lopen en ervoor gaan. Het geeft een beetje extra energie.
Ik ben blij wanneer ik de laatste ronde in kan zetten. Versnellen lukt me niet meer ik blijf gewoon doorgaan. De laatste aanmoediging van mijn oom en tante en de laatste kilometer gaat in. Ik loop lekker en opeens hoor ik een auto. Hij rijd langzaam achter me en opeens haalt hij me in. De loopster voor me haalt hij ook in en daar achter die andere dame blijft hij langzaam rijden. Ik blijf doorlopen afmaken zal ik het. Er komen allemaal wielrenners al op het parcours. Ga weg joh we lopen nog schreeuw ik naar een groepje. Het helpt niks maar mijn frustratie is eruit. Ik weet dat ik laatste ben want achter me zie ik niemand meer. Ik kom op de weg van mijn zus. Ze staat er nog samen met papa en geven me een laatste beetje energie mee. Het lijkt wel op te zijn mijn energie maar ik ga door. Ik zie de mensen al staan in het dorpshart. Hier en daar juichen onbekenden. Mijn vriend zie ik en die juicht ook. Ik ren de finish over ik heb het weer gedaan. 56:46 nummer 39 en na mij zijn nog vijf anderen gefinisht. Toch geen laatste en de rest is uitgestapt.
Mijn welverdiende beloning opgehaald en ik kon gaan relaxen. Ik had wat meer verwacht van mezelf maar achteraf gezien mag ik al blij zijn met dit want hoe later het werd hoe rotter ik me ging voelen. Ik werd enorm verkouden en was futloos de rest van het weekend. Ik kon gelukkig wel terugkijken op een super leuke Hemelvaartsdag.
En volgend jaar dan sta ik weer aan die start en ik ga dan proberen mijn tijden te verbeteren want ik weet dat ik het kan er moet alleen aan gewerkt worden.
