bridges september

I will beat the bridges september 2016

De langste duurloop is gedaan. Een wedstrijd opeens toegevoegd en dan staat nu bijna de halve marathon voor de deur. Voor het zo ver is blik ik even terug op de afgelopen maand met I will beat the bridges september 2016.

De interval trainingen zijn geschrapt, de rondjes hardlopen gaan niet altijd makkelijk maar ik doe ze en in de weekenden probeer ik 10+ afstanden te lopen. De ene keer makkelijker dan de andere keer. Het warme weer wat blijft aanhouden speelt een belangrijke rol in et moeizaam gaan van de trainingen. Mijn spieren zijn het zeker niet eens met de warmte en protesteren volop. Magnesiumspray en tabletten innemen dan maar om te kijken of het werkt.

Sterker aan de start

Eén ding weet ik zeker, ik zal zondag 9 oktober als een sterkere vrouw aan de start staan van mijn tweede halve marathon. Ik besefte me dit aan het begin van de maand maar nu aan het einde van de maand met wat er allemaal nog gebeurt is weet ik zeker dat ik nog sterker aan de start zal staan. In een jaar tijd is er weer veel gebeurt. Overal leer ik van en groei ik door. Het zijn dingen die gebeuren met mijn naasten, momenten die ik mee maak en leerprocessen. Het heeft in eerste instantie niks met hardlopen te maken en toch weer alles. Tijdens het hardlopen verwerk ik van alles. Het hardlopen is niet alleen voor conditie, snelheid maar een mentaal proces komt er ook bij kijken. Het totaal dat is voor mij hardlopen. Na het ongeluk had ik in eerste instantie nergens zin in. Op een gegeven moment wilde ik niks anders dan naar buiten met mijn hardloopschoenen. Dit moest wel even wachten tot ik me goed genoeg voelde. Het ging niet gemakkelijk totaal niet maar ik had het nodig.

Laatste lange duurloop

Zondag voor de Dam tot Damloop wist ik dat ik klaar was voor de halve marathon van Eindhoven. Die zondagochtend vond mijn langste duurloop plaats. Was hij gemakkelijk? Nee zeker niet, het was lastig om een stabiel tempo aan te houden. Het was warm en benauwend weer en dat werkte echt tegen. Na 5 km werd ik aangemoedigd door Binkey, Rebel en Rianne. Heerlijk even die kopjes voor het raam te zien. Even zwaaien en weer verder. Ik nam op 7 km mijn eerste gelletje. Niet in één keer maar gewoon rustig over twee kilometer. Ik dronk goed onderweg en genoot van mijn route. Lekker door het bos van dorp naar dorp. Op 14 km nam ik mijn tweede gelletje en kwam het dieseltje wel weer op gang. Deze kilometers was het aftellen en aftellen. Zou ik stoppen bij 16 of afmaken tot 17. Toch gaan voor de 18? Wat is die ene kilometer nou nog als ik er al 17 op heb zitten. Gewoon afmaken waar je aan begonnen bent! Was het alleen maar zwaar? Nee het was ook heerlijk en leuk om te doen en het geeft vertrouwen. Vertrouwen dat ik met het weer van zondag nog zo gelopen heb.

Twijfels voor Eindhoven

De Dam tot Damloop bracht me aan het twijfelen, ik had het echt zwaar. Later besefte ik wel dat het waarschijnlijk een combinatie van parcours, warm weer en slecht drinken is geweest maar het geeft toch een deuk in je vertrouwen. Daarnaast kwam natuurlijk nog de klapper en mijn vertrouwen in de halve marathon neemt af. Is de 2:30 nog reëel? Tijd overboord gooien en voor genieten gaan? Startnummer omzetten naar een 10 km? Zondag zal het antwoord daar zijn. Mijn gevoel zegt steeds meer doe het, ga ervoor. Dit is wat ik wil. 21.1 km hardlopen door Eindhoven. De stad die na Rotterdam voor mij veel is gaan betekenen. Naast twee hele lieve vriendinnen daar is het de stad van mijn eerste halve marathon. Heb ik er genoten van Glow en is de sfeer er perfect. Ik wil weer Hand in Hand kameraden zingen bij het stadion van de tegenpartij. Het vertrouwen dat ik terug krijg komt een heel groot deel door mijn vrienden. Ze zijn er voor me, vinden dat ik er klaar voor ben en dat ik gegroeid ben. Ik moet hem lopen, boeiend de tijd start gewoon. Het is fijn zo’n topteam om je heen te hebben. Ik wil ……

Zondag zal de keuze vallen nadat ik samen met Zélia mijn laatste lange loop ga doen voor ik naar Eindhoven afreis. Ik vind het echt zo lief dat Zélia naar mij toe komt om naast me te fietsen terwijl ik die laatste test doe. Mijn gevoel zegt al steeds meer ja maar mijn benen en lichaam moeten het nog even bevestigen.