Keith Haring in de Kunsthal
Vijf weken geleden post Eveliene een foto op instagram. De poster van de tentoonstelling The Political Line van Keith Haring. Van 20 september t/m 7 februari is deze tentoonstelling in de kunsthal en ze wil erheen en ze wil met iemand. Die iemand wordt ik! Het is haar held, ze weet er veel van en dat is leuk.
Afgelopen zaterdag ga ik met de metro richting Centraal Station. Onderweg kom ik ze al tegen, de bekende poppetjes van Keith Haring. Op alle stations kom je ze tegen, tegen de wanden, ramen echt overal. Leuk en gaaf gedaan want op deze manier deed hij het zelf ook.
Wanneer we Centraal station uitkomen zijn daar ook de ramen van de metro ingang voorzien van poppetjes en we hebben mazzel geen mensen die in ons beeld lopen. Van mij mag dit erop blijven zitten het maakt het beeld veel leuke dan de lege ramen die er normaal zijn. We gaan wandelend richting de Kunsthal en onderweg zien we ook Eendrachtplein vol hangen. De zin om naar meer te kijken komt steeds meer. Museumpark nadert en ik zie alle museums, te lang ben ik niet naar een museum geweest en het is zo leuk, leerzaam en gezellig.
Onderstaande tekst komt van de website van de Kunsthal
kunstenaar en activist
Keith Haring is in de jaren tachtig toonaangevend in de New Yorkse down town gemeenschap die haar creativiteit ontleent aan de urban straatcultuur. Het is de tijd van Reagan’s conservatisme en de openlijk homoseksuele Keith Haring ziet het als zijn missie om door middel van kunst maatschappelijke misstanden aan de kaak te stellen.
Art is for everybody
Hij neemt in zijn werk stelling tegen de uitwassen van het kapitalisme en zet zich in voor nucleaire ontwapening, milieubescherming, de strijd tegen aids en gelijke rechten voor iedereen. Haring heeft grote invloed op zijn generatie en hoewel zijn carrière slechts een decennium duurt, is het effect van zijn beeldtaal onverminderd groot. Zijn ritmische lijnen en patronen stralen een grote levenslust uit.
Het was super leuk om deze tentoonstelling samen met Eveline te bezoeken, ze was echt enorm enthousiast al bij binnenkomst en het zien van het eerste werk wat er lag in een vitrine. Het is zo gaaf om de werken in het echt te zien. Ze komen zo anders over dan op een foto. Ik zie ze op het werkelijke formaat, ervaar de kleuren, de agressie, de onbegrip die hij wilde uitbeelden.
Naast dat de werken aan de muur hingen waren er ook objecten te zien zoals de totempaal, een poppetje in 3d, vazen en een ruimte die helemaal zwart was en waar de schilderijen/tekeningen ligt gaven door blacklight echt enorm gaaf gedaan. Ik heb genoten van de tentoonstelling en bij sommige werken echt even met bewondering of verbazing staan kijken. Eén Schilderij kwam echt zo agressief op me over en het andere kwam weer zo lief en vrolijk op me over. Ik miste alleen wat tekst naast de tekeningen, alleen een titel is soms zo weinig. Mijn eigen gevoel is fijn erbij maar soms wil je wat meer weten achter wat je ziet.
Natuurlijk voor mij als boekenliefhebber een boekenlegger in Keith Haring stijl. We eten een heerlijk broodje in het restaurant en gaan nog langs de andere hallen. Niet allemaal ons ding maar toch komen we wat tegen wat we beiden erg mooi vinden en zo van nu. Een prachtige foto die verlicht wordt van achter. Dit is een foto uit de tentoonstelling Het onbewaakte moment van Titus Simoens. De rest van de foto’s zijn ook zeer indrukwekkend alleen deze sprong er echt uit en dan vooral voor die tekst erbij.
Een fijne dag met cultuur en gezellig kletsen sluiten we af met een sapje bij een restaurantje waar we nog lekker na kletsen.
Het was een hele fijne en gezellige dag!