Mannenpakken/vrouwenhakken – Jessica Maes / Suzanne Slotboom
Daar zat ik dan, dat wat je meekrijgt was uit en elk boek wat ik uit de kast pakte was niet het boek om te lezen. Bij het ene boek pakte het verhaal me niet, de ander sprak de schrijfstijl me niet aan en een ander was het gewoon niet. Ik kan niet tegen een leesdip daar wordt ik alleen maar gefrustreerd van. Vorige week donderdag ontving ik een pakketje met daarin Mannenpakken/vrouwenhakken van Jessica Maes en Suzanne Slotboom en @thrillerlezers melde mij; oh die is gaaf! Helpt je zo over een leesdip heen! Het proloog las ik alvast en ik wou eigenlijk doorlezen maar op dat moment ging dat niet, zaterdag kon ik er eindelijk erin beginnen en zondagochtend ging ik verder. De laatste hoofdstukken las ik in mijn pauze en dinsdag toen ik thuis kwam genoot ik nog even van de laatste bladzijdes.
Mannenpakken/vrouwenhakken is de eerste Nederlandse en Belgische lesbische chicklit. Het boek is geschreven door Jesscia Maes en Suzanne Slotboom en gaat over Milou, Milou probeert zich na een stuk gelopen relatie weer op de markt te zetten en heeft door de hulp van haar vriendin Soes een date. De date bleek verschrikkelijk maar het uitzicht niet want de dame aan de andere tafel trok enorm haar aandacht. Milou ontdekt dat ze op vrouwen valt maar hoe ga je daar nu mee om? En wat als je omgeving er niet voor je is?
Op Twitter zag ik het boek vanaf begin maart overal verschijnen, hier een lovend woord en daar weer een recensie. Ik was wel benieuwd naar dit genre, wat is er nou zo anders aan een lesbische chicklit en is het leuk. Jessica Maes had een oproepje op Twitter geplaatst met de vraag wie haar boek wou lezen en er een review over wou schrijven, na een aantal berichtjes heen en weer en een beetje geduld lag daar het boek op mijn deurmat. Na de brief en het persbericht te hebben gelezen las ik alvast het proloog, bij het proloog werd ik al getriggert om door te lezen maar ik moest nog even wachten. Toen ik eenmaal begon zat ik er gelijk midden in. Mannenpakken/vrouwenhakken is op een vlotte manier geschreven, in het boek vinden hun de column van Roxanne in de Fembla hun vriendin ik vind dat het boek op een zo zelfde manier geschreven is, alsof je met een vriendin aan het praten bent of naast haar mee loopt.
Mijn leesdip is weg, ik heb gelachen om dit boek, er zitten erg leuke situaties in en zelfs een stukje wat best “spannend” is. Het boek is niet alleen leuk maar laat ook zien hoe het iemand vergaat die ontdekt dat ze op vrouwen valt. De vragen die ze hierdoor krijgt van onbekenden als ze zegt dat ze op vrouwen valt en hoe wij hier eigenlijk over denken, dit deed me ook bij mezelf nadenken hoe denk ik erover. Ik vond al die vragen die de onbekende stelde belachelijk maar misschien speelt het mee dat mijn oom een vriend heeft en mijn vrouwelijke collega een vrouw heeft als partner en vind dat het om de persoon gaat en niet of hij man of vrouw is.
Ik kan niet anders dan positief zijn over de inhoud van het boek, het enige minpuntje waren een paar spelfouten die in het boek stonden maar die zullen er in de tweede druk zeker uit zijn en het font had een tikje groter gemogen.
Mag dit boek zich een chicklit noemen? De meningen zijn hier flink over verdeeld in (blog)boekenland maar mijn mening is duidelijk. Ik vind van wel, ik verslond hem zoals ik ook mijn boeken van Jill Mansell heb verslonden, ik kon lachen en dat het om een vrouw – vrouw relatie gaat maakt mij niet uit het is eens wat anders dan het typisch man – vrouw verhaal.
Bedankt Jessica Maes dat ik Mannenpakken/vrouwenhakken mocht lezen en mijn eerlijke mening erover mocht geven. Bedankt Maurice van Dijk van Palmslag voor het toezenden en uitgeven van het boek, ik heb genoten.
