Running like a girl – Alexandra Heminsley

In het april nummer van Runner’s world stond een artikel over het boek Running like a girl geschreven door hardloopster Alexandra Heminsley. Een artikel waar twee van mijn favoriete bezigheden samenkwamen. Hardlopen en lezen, een perfecte combinatie.  Na het lezen van het artikel was ik enorm enthousiast en reserveerde gelijk het boek.

De bezorging van het boek liep niet heel soepel dus het was iets langer wachten dan ik had gehoopt. Eenmaal in mijn handen begon ik gelijk met lezen. Vanaf het eerste moment was ik in het boek. De teksten, de toon, de inhoud alles was heerlijk aan het boek.

Want al hardlopend ontdekte ik dat de grenzen van je prestaties niet worden bepaald door anderen, maar door jezelf.

Eerst even terug naar het boek. Waar gaat Running like a girl over.
Gedesillusioneerd door het krachthonk en het geyoga beu besloot Alexandra Heminsley te gaan hardlopen. Ze koesterde hoge verwachtingen: de kont van een atlete, het middel van een supermodel, de snelheid van een gazelle. De eerste poging verliep niet bepaald goed. Zes jaar later heeft ze op twee continenten vijf marathons gelopen. Haar vader zei het al: je loopt evenzeer met je hoofd als met je benen. En daarom is dit een boek over hardlopen dat niet alleen maar over hardlopen gaat.

Het boek neemt je mee in een hardloopwinkel, op weg naar de marathon, de dips die hardlopen ook kent en het niet durven hardlopen als anderen kijken. Elk hoofdstuk begint met een quote. Elke keer een quote die gewoon raak is en je doet denken ja dat is waar of het zet je aan het denken hoe wat en waarom hardlopen.

Bij het lopen gaat het er niet om of je als eerste finishefd, als middelste of als laatste. Je kunt zeggen dat je de finish hebt gehaald. Daar kun je heel wat voldoening uit putten.

Het boek bestaat uit twee delen. Deel één is het verhaal van Alexandra en deel twee is vraag en antwoord.
Deel één is het verhaal van Alexandra waar ze verteld waarom ze ging hardlopen. Hoe de trainingen gingen, wedstrijden verliepen, hoe ze zich voelde. Alle ups en downs komen voorbij. De blijdschap na een wedstrijd, de inschrijvingen voor andere wedstrijden en dan wanneer die in de buurt komen beseffen dat ze niet goed genoeg getraind heeft.

Deel twee bevat bekende hardloopdames die voor ons hardlopen en dan vooral de wedstrijden hebben mogelijk gemaakt. Tips over blessures, voeding en uitrusting. Wat moet je wel en niet meenemen en wat voor eten is goed. Natuurlijk wordt hier niet alles heel uitgebreid besproken.

Het is geen verhaal hoe top hardlopen is. Natuurlijk zijn er veel happy moments waar Alexandra over schrijft maar ook momenten die niet fijn zijn. Deel één vond ik heel fijn om te lezen en had voor mij veel langer mogen zijn. Deel twee vond ik zelf wat minder nodig maar het is wel een toevoeging. Het boek is eerlijk over hoe hardlopen is. Dit maakt het herkenbaar. Voor mij zelf wordt het alleen maar duidelijker dat ik die marathon wil lopen. Eén keer is al genoeg. Ik moet het een keer ervaren hebben. Dit boek gaat de kast in maar zal zeker nog een paar keer uit de kast komen om nog een keer te lezen.