SJ Watson Voor ik ga slapen

Al een hele tijd terug stond er een klein stukje in de margriet over het boek voor ik ga slapen van SJ Watson. Het stukje knipte ik uit en deed ik in mijn bookjournal. Ondertussen zag ik op steeds meer blogs het boek voorbij komen en nu eindelijk heb ik hem gelezen

“Christine wordt ’s ochtends wakker in een vreemd bed, in een vreemd huis, naast een man die ze niet kent. Ze herinnert zich niets van wat er die nacht is gebeurt en besluit snel haar kleren aan te trekken en naar huis te gaan. Maar dan ziet ze zichzelf in de spiegel. Christine herkent zichzelf niet; ze is veel ouder dan ze dacht. De onbekende man verteld haar dat hij Ben heet en dat ze al tweeëntwintig jaar getrouwd zijn. Dat ze in haar eigen huis is en dat haar geheugen jaren geleden is aangetast door een ernstig ongeluk. Elke nacht als Christine gaat slapen worden haar herinneringen gewist. Elke ochtend opnieuw moet iemand haar vertellen wie ze is.

Het boek is echt heerlijk geschreven met een lekkere vaart in het verhaal. In eerste instantie had ik dat niet verwacht, ik had het misschien iets langzamer en langdradiger naar het einde toe verwacht. Want wat kan je na 200 bladzijdes nog kwijt over iemand die elke keer zijn geheugen verliest? Genoeg dus, het boek hield me tot de laatste bladzijde geboeid en na de laatste bladzijde wou ik eigenlijk dat het niet zou eindigen.

De ontknoping had ik ook niet verwacht en dat maakt de ontwikkelingen aan het einde spannen, leuk en logisch.

Voor ik ga slapen – SJ Watson 269 bladzijdes