Beach Run Challenge Kijkduin

Een warme dag afgelopen vrijdag maar toch verplicht met de auto naar het werk want in de avond ging ik naar kijkduin. De beach run challenge stond namelijk op het programma. Samen met Niki en Alyssa reed ik naar Kijkduin. Ik parkeerde mijn auto lekker ver weg zodat we 2,3 km konden inwandelen. Niet gepland maar we hadden een plekje en ik had eigenlijk geen zin om rondjes te rijden. We moesten over zand, asfalt echt van alles hebben we gezien zelfs een enorme helling een duin op.

Het was een hele klim het duin op maar wat we daar zagen was zo mooi. Wat een pracht uitzicht hadden we daar. Daar moesten natuurlijk wat foto’s van gemaakt worden voordat we verder gingen. Eenmaal aangekomen bij de locatie van de start zochten we de andere meiden (twee met vriend) op. Zélia, Midas, Eveline, Josianne en Niels waren al lekker aan het kletsen en ze voorzagen ons van alle info.

We kregen een pasje om ons nek zodat iedereen wist dat we gasten waren. Echt super leuk dat we hiervoor uitgenodigd waren en de hapjes en de drankjes waren met het weer wel een fijne bijkomstigheid. We haalden onze startnummers op en kregen twee tasjes mee waar allemaal spulletjes inzaten. Er zat een handdoek, een schoenentas, sterretjes, magazines, lipbalsem, doucheschuim en magazines in. Gelukkig konden we nog even bijkomen van onze tocht voordat we van start moesten. Ondertussen was Petra ook gearriveerd. Zo leuk dat ze kwam om ons aan te moedigen.

Met de meiden wachten we gezellig tot we konden gaan hardlopen. Zélia en ik hadden afgesproken samen te lopen en daar was ik zo blij mee. Opeens zien we dat iedereen richting de start loopt en gaan we er gauw achteraan.  Nog even een voeten foto met Alyssa en dan bam we moeten al gaan.

We gingen van start op het strand en na 1 minuut had ik al zoiets van wat the hell dit is zwaar. Hier was ik dus echt niet op voorbereid. Enorm zacht zand waar je gewoon bijna niet vooruit in komt. Maar alle mensen voor ons die gingen er echt voor en waren zo weg. We moesten gewoon verder en natuurlijk deed ik dat. We liepen rustig en dat was goed genoeg want het parcours was pittig en wij zijn het totaal niet gewend. Het was meer trailrunning dan normaal hardlopen.

Dat deze foto was gemaakt wist ik pas achteraf, heel charmant hihi maar wel leuk

Dat het parcours was aangepast was ik wel blij mee. Het was echt een mooi parcours maar om nu drie keer een duin op te moeten hardlopen dat had me wel erg pittig geleken gelukkig hoefde het nu maar één keer. Bij de tweede waterpost pakten we een spons aan en daar verkoelden we ons mee. We hadden niet door dat de tijdsregistratie voor onze voeten lag tot iemand het tegen ons zei. Echt suffies hihihi. We moesten één duin op en dat was een aardig pittige. Maar de beloning als je bovenkomt, ja dat doet het hem. Het uitzicht toen we boven kwamen was zo mooi, eigenlijk vond ik het hele parcours mooi ondanks dat het zwaar was. Iedereen langs de kant was zo aardig en dat hield me wel lekker aan de loop. Dat ik niet alleen liep vond ik zo fijn anders had ik denk ik wel heel veel conversaties met mezelf gedaan.

Het laatste stuk was weer over enorm zacht zand, ik had het idee dat ik echt aan het ploeteren was. Mijn voeten gleden elke keer weg. Het verbaasd me nog dat ik er zo bij loop als op bovenstaande foto. Dit is net voor de finish en ik vind de foto echt geweldig. Beiden met een Big smile heerlijk.

Het was super gaaf! Na de run koelde ik snel af en toen zag ik Alyssa met een handdoek om staan, echt zo slim. Ik pakte gauw ook een handig en werd snel warm. Even lekker een drankje, kijken hoe Eveline over de finish komt bij de 8 km en wat kletsen. Toen we klaar waren en richting huis wilden ben ik met Petra, Alyssa en Niki terug gewandeld over het strand richting de auto. Echt genieten. Natuurlijk worden weer de benodigde foto’s gemaakt en de selfies.

Dit was heerlijk. De zon die ondergaat, het water wat zachtjes heen en weer gaat en de vogels die je hoort. Lekker kletsend lopen we over het zand. Petra loopt door het water, Niki verzameld schelpen en Alyssa en ik kletsen wat. Met z’n vieren in de auto richten het eerste afzetadres. Genietend en helemaal op kom ik thuis aan.

Volgend jaar zou ik deze run zeker wel weer willen doen. Dan met een betere voorbereiding want als je nooit op zand loopt dan is het echt zwaar dat opeens wel te doen. De volgende dag had ik een leuk karwei, mijn schoenen zandvrij maken! Er kwam een hele berg uit en de rest lag al in mijn auto dus die ook gelijk maar schoongemaakt.