oktober

Behind the scenes oktober

De afgelopen maand was heftig, enorm heftig. Een maand waarin ik echt enorm verdrietig ben geweest en weinig moois heb beleeft. Ik ben wel heel bewust elke dag gaan kijken naar de kleine mooie dingen van de dag. Al waren het de twee vlinders die ik zag dansen in de lucht. De bladeren die vielen uit de bomen of het opgeruimde huis wanneer ik thuis kwam. Dit keer overheerst verdriet in oktober.

Wanneer ik dacht aan het schrijven van behind the scenes oktober kon ik alleen maar denken wat moet ik vertellen? De mooie dingen opschrijven, wat ik ontvangen heb of gewoon vertellen wat er is gebeurt. Ik kies ervoor het te delen, niet tot in detail maar gewoon een beetje. Het is het leven, het hoort erbij, het is een kijkje achter de schermen. Achter de schermen waar het lezen van boeken nu best lastig is en ik zoveel moois mag ontvangen. En dat laatste maakt het weer makkelijk te gaan lezen.

Op 4 oktober werd mijn opa niet meer wakker. Ik denk dat ik nog nooit zo verdrietig ben geweest en heel eerlijk nog steeds ben. Opa was één van de drie belangrijkste mannen in mijn leven. Nooit meer zal ik met mijn drie mannen aan tafel zitten. Niet meer zwaaien naar boven wanneer ik langs rij of even een glaasje drinken of een tompouce samen eten. Ik kan een rol behang vol schrijven met herinneringen en daar ben ik zo ontzettend dankbaar voor want we hebben veel moois beleeft, samen en als gezin. Verdriet was niet het enige waarom ik huilde. De mooie herinneringen gaven ook de nodige tranen en dat waren mooie tranen.

De rouwkaart is voor mij iets heel moois. Ik heb mijn hele leven van alles voor mijn opa gemaakt. Kaarten, tekeningen, kalenders, uitnodigingen, collages en nog veel meer. Het laatste wat ik voor opa kon maken was zijn rouwkaart. Niet heel gebruikelijk dat iemand hem zelf maakt en inprint maar het kon, het mocht. Ik vond dit heel fijn om te mogen doen. Zorgen dat de kaart mooi is, dat alles past bij elkaar en de tekst een mooie kleur grijs heeft. De foto die ik van opa maakte in de diergaarde afdrukken en opplakken op forex en zorgen voor kaartjes voor aan de bloemen.

Het verdriet hield niet op. Tien dagen na mijn opa’s overlijden krijgen wij te horen dat ons nichtje overleden is. Niet meer wakker geworden. 26 jaar en niet meer bij ons. Ze komt ons dit jaar niet meer opzoeken zoals ze graag wilde. Dit verlies is heel onwerkelijk want afscheid nemen gaat niet met een oceaan ertussen. Elke ochtend wordt ik wakker en denk ik aan deze twee mooie mensen die ik in mijn leven heb mogen kennen.

Hoe heb ik in oktober toch mooie herinneringen aan de maand toegevoegd in zo’n moeilijke tijd?

Het verdriet overheerste deze maand. Lachen was best vreemd, ik wilde het vaak nog geen eens. Werken was niet belangrijk. Lezen was ik niet toe in staat want de woorden kwamen niet binnen. Ik merk dat ik niet mezelf ben en daar ben ik echt van bewust. Hoe ga ik om met dit verlies? Ik beste dat ik de mooie dingen van de dag moest gaan zien. Na de begrafenis toen ik ging hardlopen richting opa zijn huis zag ik twee vlinders dansen in de lucht, hoger en hoger tot ik ze niet meer zag. Mooi en symbolisch. Hieronder een aantal mooie momenten van de maand want ze zijn er zeker ook al zijn ze soms heel klein.

Mijn piercing verving ik eindelijk door een mooi exemplaar. Geen staaf meer maar een mooi vlindertje. Stond ik daar in de badkamer met twee knijptangetjes want ik kreeg het staafje niet los. Maar de knijptangetjes was de oplossing en ik ben blij met het vlindertje in mijn oor.

Ik had een enorme zware halve marathon in Eindhoven maar de steun onderweg van Rianne, Eveline, Josianne, Petra, Koen, Marleen, Maaike, Zélia, Nicole en vele andere lopers was zo ontzettend fijn.

De enorme stapels pakketjes waren heerlijk om te krijgen van de uitgeverijen. Wel was dit ook even aaah zo veel want mijn hoofd stond niet naar lezen maar gelukkig zorgden de boeken er wel voor dat ik ging lezen want ik was te nieuwsgierig. Één boek was echt een feestje want er zat confetti bij. Gelukkig in een zakje en niet in het pakje gestrooid.

Wandelen in het Kralingse bos en de hertjes eten geven is zo heerlijk in de herfst en vooral wanneer iedereen gewoon op school zot of aan het werk is. Even in alle rust genieten.

Een lekker en leuk ontbijt met The Breakfast Club maakte de zaterdag op 15 oktober wel erg leuk, gezellig en informatief.

Fotograferen in Rotterdam, in de mist of tijdens een warme herfstwandeling allemaal fijne momentjes.

Champignonnensoep en pizza eten bij papa en mama op hun trouwdag. 39 jaar alweer. Erna The voice kijken met zijn allen, even als gezin met elkaar.

Zelfs moeilijke momenten kunnen mooi of leuk worden. Tijdens het leegruimen van Opa’s huis samen met mama proosten met appelsap. Thuiskomen en spullen van opa een mooi plekje geven. En wanneer het dalijk kerst is en ik niet meer de lichtjes in opa zijn huis zie branden hoef ik ze niet te missen. Ik steek de lichtjes aan in ons huis en op deze manier is hij er toch een beetje bij.

Koekjes bakken en er drie keer over moeten doen om eindelijk losse koekjes te krijgen in plaats van één enorm groot koekkie.

Het verdriet is er nog en dat zal er nog heel lang zijn. Verdriet is goed en ik laat het toe. Er gaan nog veel momenten komen die moeilijk zullen zijn maar gelukkig heb ik zo veel moois om op terug te kijken en dankbaar voor te zijn.

Een moeilijke maand sluit ik af. Oktober laat ik achter me en ik ga door met de mooie momenten van de dag inzien want dat is heel belangrijk.