Apeldoorn

Centraal Beheer Acht van Apeldoorn

Zondag 02-02-2020 was het tijd voor mijn eerste hardloopevent van het jaar. Namens Flexpower mochten we deelnemen aan een afstand tijdens de MidWinter Marathon in Apeldoorn. In eerste instantie stond ik voor de decathlon mini marathon ingeschreven. Afstand 10 em maar helaas bracht een lies en rug daar verandering in. Dus was ik slim omboeken naar de 8 km. Gelukkig deed Nicole dit ook zodat we samen een feestje konden gaan bouwen.

In de weken voorafgaand besefte ik wel dat het verder was dan dat ik de laatste weken gelopen had. Hardlopen deed ik één keer per week nog maar. Er kwam bij dat ik en mijn eten geen goede combinatie meer waren. Zelfs de week voorafgaand aan de Acht van Apeldoorn was ik niet zeker of ik mee kon doen. Gelukkig ging het vrijdag en zaterdag goed. Hierdoor kon ik zondag met Rianne in de auto naar Apeldoorn.

Apeldoorn

We parkeerden op transferium west en met de bus gingen we naar het startgebied. Eerst even winkelen en Apeldoorn bekijken. Dit viel helaas was tegen. Het weet zat niet mee en de winkelstraat was ook erg verlaten en stil. Dit betekende dat we er ook wel snel klaar mee waren en op tijd naar de perfecte omkleed locatie gingen. Wat hebben ze alles goed geregeld hier.

Samen met Rianne en Nicole zaten we droog en warm te wachten tot we konden ngaan starten. Om 10 voor drie richting de start. Gewoon heel ontspannen. Ik voel geen druk, helemaal niks. Nicole had wel een pace aangegeven maar ik wist van mezelf gaat het niet dan moet je gewoon gaan wandelen en dat is niet erg. Ik had geen idee waar ik deze dag toe in staat zou zijn. Als je lichaam de hele week heel slapjes is dan heb je gewoon geen idee meer.

Sinds Eindhoven had ik niet meer zo ver gelopen maar ik had er echt wel zin in. We starten en ik zet mijn muziek niet aan. Ik geniet van alle geluiden om me heen. Van de mensen langs de kant die bekenden zien en van andere hardlopers. Niet van de sloffers pfff til je voeten op dan doe je mij en jezelf een groot plezier.

De route is voor mij onbekend en dat is heel tof. Totaal geen idee waar ik loop en waar ik heen ga. De eerste kilometer heb ik het idee dat ik mega snel ga maar dat het enorm lang duurt. Het tempo is niet heel snel 7:06 per kilometer dus dat is netjes. Ik denk dat het door de drukte heel lang voelt duren. In de 2e kilometer kom ik er echt in. en lopen we 7:00 per kilometer.

Ik kijk om me heen en zie echt waar ik loop. Toch heb ik van het eerste stuk weinig opgeslagen merk ik achteraf. De derde kilometer lopen we ook nog lekker door in 6:57 maar hierna begint het klimmen. Het parcours is totaal niet plat meer, we stijgen en stijgen. Dan komen er bordjes met 500 meter, 400, 350 en zo verder met teksten erbij. ZO leuk deze bordjes tot de top. En je weet wat er op de top gebeurt he. Dan kan het alleen maar naar beneden gaan en ja hoor dat gingen we. Het klimmen ging aan het einde steeds langzamer maar wandelen was geen optie. kilometer 4 in 7:34 en kilometer 5 in 7:21. Het grootste gedeelte zit erop.

We hebben door mooi bosgebied gelopen maar wel lekker op asfalt erdoor en wat me opvalt overal staan mensen. Zelfs met het weer wat echt niet best is. Wij hebben wel mazzel want het regent niet hard meer, meer miezer. We blijven het tempo erin houden 6:42 in kilometer 6 dit loopt echt lekker en mijn benen zijn soepel aan het lopen. Ik focus me er op dat ik goed blijf letten op mijn houding. Toch merk ik dat mijn lichaam het ook wat zwaar heeft. Ik heb honger. Maar helaas was die boterham eerder geen optie meer. Dus negeren er zit meer in dan van de week.

We lopen vanaf het begin achter een rolstoel met witte ballonnen. Hun tempo is 7:00 minuten per kilometer. Ik heb van te voren naar de pacers gekeken. Maar Nicole heeft een plan. We gaan ervoor om sneller te finishen dan gepland en dat betekend de witte ballonnen inhalen. Ik twijfel even of ik het echt kan. Mijn benen schreeuwen; JA DOE HET! Terwijl mijn hoofd zegt is dit wel verstandig. Maar het is nog maar een klein stukje.

Terwijl in mijn oren Pink klinkt (ja onderweg toch even aangezet want dat sloffen van anderen was ik klaar mee) hoop ik op een goed volgend nummer en daar komt het. DVBBS & Borgous – Tsunami gaat aan en dat is zo lekker. Rustig en dan bam bam bam. Een nummer die ik vaak thuis ook aan het einde draai om het tempo nog op te voeren. Kilometer 7 gaat in 6:29.

Geef ik nu niet al te veel? Kan ik die laatste kilometer nog wel? Mind shut up! Nicole loopt net een paar stappen voor me. Vandaag zo mentaal fijn dat ik haar volg. Soms heeft ze mij nodig, soms hebben we elkaar nodig, soms alleen de gezelligheid en doen we wat we doen en nu had ik haar nodig. Ze maakte de weg voor mij. Was het rode draadje wat je volgt.

Apeldoorn

De laatste kilometer Je broer – Kind van de duivel gaat door mijn oren op een zondag. Dan weet ik genoeg. Geef nog alles wat er nu in zit en je bent bij de finish. Dan is het klaar. Ik ga bijna kotsen maar niet door mezelf maar de geur van wafels, gadverdamme ik haat geurtjes langs het parcour. Eén adem teug sla ik over en weet dat ik nu echt alles heb gegeven. Ik knijp wel even in mijn vinger voor het geval dat er steken gaan komen.

Kilometer 8 lopen we gewoon in 5:55! Daar langs de kant staat Meike. Ik ken haar alleen via instagram maar heerlijk om een bekend gezicht te zien. Nicole steekt haar hand uit en hand in hand gaan we weer de finish over en dat op 02-02-2020. Pfff wow even bijkomen en blijven bewegen want wauw ik koel hard af. Maar wat ben ik blij. De hele route gedaan hardlopend, niet gestopt en niet gewandeld. Dit had ik totaal niet zien aankomen zeker niet na hoe ik me voelde bijna heel de week. Met zo weinig voorbereiding dit gedaan te hebben. Finish tijd 55:30

De medaille neem ik met trots aan. Dank je wel Flexpower voor het mogelijk maken dat ik mee heb kunnen doen aan deze run. Nicole thanks voor de gezelligheid, voor mijn rode draad te zijn in het parcours en me tot hier toe te zetten op deze dag. Ri, thanks dat je weer mee was het maakt het veel gezelliger. MidWinter Marathon jullie hebben het top georganiseerd.