Chris Whitaker – De kleuren van het donker

De kleuren van het donker van Chris Whitaker las ik voor de leesclub van L.S. uitgeverij. Als ik de tekst lees over De kleuren van het donker lijkt het echt een boek voor mij. Ik hou wel van thrillers maar dan de speciale thrillers waar het meer psychologisch en onderzoekend is. Mijn gevoel zegt dat dit het wel gaat zijn. 

Het boek eenmaal ontvangen schrik ik even van de dikte van dit boek. Snel even achterin spieken hoeveel bladzijdes het zijn; 608. Dat is denk ik wel een recordje voor mij. Wat een joekel van een boek is dit. Zo’n dik boek brengt me ook altijd een beetje angst. Kijk lees ik het gewoon voor mezelf zit er geen tijdsdruk achter maar met een leesclub wel. Lees ik het wel op tijd uit, zijn het niet te veel bladzijdes. De enige manier is lekker beginnen met lezen.

Op dat moment verlangde hij ernaar om terug te zijn in de duisternis. Naast haar.

Waar gaat De kleuren van het donker over?

Amerika, 1975. In het dorpje Monta Clare, Missouri, wordt tiener Joseph ‘Patch’ Macauley ontvoerd. Saint Brown, zet alles op het spel om haar beste vriend te vinden.

Patch ligt alleen in een pikdonkere kamer totdat hij een hand in de zijne voelt. Ze heet Grace en in het donker is haar stem zijn redding. Als Patch ontsnapt, is er echter geen bewijs dat ze ooit heeft bestaan, dus begint hij een grootse zoektocht om haar te vinden.

Terwijl jaren decennia worden en hoop een obsessie, jaagt Patch’s jeugdvriendin Saint op de man die de twee ontvoerde en daarmee de enige jongen van wie ze ooit heeft gehouden een doel in het leven gaf.

Wat vond ik van het boek van Chris Whitaker

Niet alle boeken die je leest kunnen fantastisch zijn of fantastisch beginnen. Sommige boeken daar groei je in. De kleuren van het donker is zo’n boek waar ik in moest groeien. De eerst paar hoofdstukken had ik echt het idee waar gaat dit over. Vooral de eerste twintig bladzijdes. Ik had even geen idee, geen beeld in mijn hoofd en dat is best lastig.

De pagina’s die volgde kwam ik steeds meer in het verhaal. Over de eerste 150 bladzijdes deed ik ongeveer 10 dagen. Vanaf ongeveer 150 bladzijdes zat ik op een hele andere manier in het verhaal. Waar ik in het begin een beetje tegen het woordgebruik aanliep was dat verder in het boek helemaal verdwenen. Zo stond er het woord kastijdde en daar moest ik dus echt even over nadenken wat er bedoelt werd. Gelukkig kwam alleen in het begin het een aantal keer voor dat ik moest nadenken bij een aantal woorden. Verder ben ik het niet meer tegen gekomen. Hierdoor had ik wel een wat langzame start maar ook door hoe het verhaal zelf op gang kwam. Het was een stijl waar ik aan moest wennen. Maar verder kon ik niet echt mijn vinger er op leggen waarom het zo lang duurde om er echt in te komen.

Ook al is het donker, ik zal je altijd vinden. Ook al ben je sterker dan ik, ik zal je altijd beschermen. Voor mij zal je altijd op de eerste plaats komen.

Poëtisch geschreven

Vanaf ongeveer 150 bladzijdes zat ik dus op een hele andere manier in het verhaal en las ik steeds meer en meer bladzijdes achter elkaar weg. Hier en daar vond ik de tekst zelfs poëtisch worden. De zinnen voelden poëtisch aan, ze waren gewoon prachtig. De personages worden sterk neergezet en goed omschreven. Er zijn maar weinig randfiguren. Echt iedereen die een rol speelt in het verhaal wordt heel goed neergezet en krijg ik een gevoel bij. Tijdens het verhaal leren we ze stuk voor stuk beter kennen. Ik ontdek van iedereen steeds meer kanten. Heftige kanten en gebeurtenissen vinden in het boek ook plaats. Zo wordt er onder andere abortus, drankmisbruik en mishandeling besproken. Chris Whitaker verweeft hoop, vriendschap en doorzettingsvermogen in zijn verhaal, in de personages lees je deze drie eigenschappen terug.

Je was mijn dromen, mijn nachtmerrie. Ik heb dit moment wel duizend keer beleefd, maar dat was egoïstisch en je moet weg. Hij schudde zijn hoofd voelde nog steeds dat vuur in zijn binnenste branden. Waarom? Ze kneep heel stevig in zijn hand. Omdat….. Dit stuk was echt minblowing. Het boek is voor mij rustig gestart, goed opgewarmd en fantastisch geëindigd. Ik had niet verwacht toen ik de eerste hoofdstukken las dat het boek me dit zou brengen en hoe het verhaal zich zou ontwikkelen. Het boek heeft me gebracht dat ik ging meezoeken naar hints, ik wilde de waarheid weten, het afsluiten voor iedereen in het verhaal die het moest afsluiten.

We kunnen niet zomaar ergens anders heen. Als je naar het verleden kijkt, moet je tijdelijk het nu de rug toekeren. En als je dat doet, mis je zo ontzettend veel.

Wanneer je benieuwd bent naar dit boek. Geloof me als ik zeg dat je de eerste hoofdstukken gewoon moet lezen, in je opnemen en zorgen dat je alles meeneemt. Het is de basis van het verhaal maar tevens het lastigste deel van het boek. Ben je hier doorheen dan wordt het echt een heel goed boek. De kleuren van het donker van Chris Whitaker is voor  23,99 te koop bij bol.com (dit zijn affiliaitelinks – dat betekent dat als je een boek via deze link besteld, ik een percentage van de opbrengst krijg.)

Recensie exemplaar met dank aan Uitgeverij L.S. Amsterdam