Clare Donoghue – Kijk niet om
Kennis maken met nieuwe schrijvers is enorm leuk. Je kent de schrijfstijl nog niet en je hebt nog nooit wat van ze gelezen om het boek mee te vergelijken. Toen ik keek naar welke boeken er zouden uitkomen plaatste ik Kijk niet om in mijn lijst om naar uit te kijken. Een paar weken later viel het boek namens Uitgeverij De Fontein op mijn deurmat en heb ik het kunnen lezen.
De cover van Kijk niet om past perfect bij het boek, een steeg, iemand die wegloopt en perfect gedaan met het weglopende punt want zo wordt gelijk mijn aandacht getrokken van de titel naar de dame die wegloopt. Verder is de kaft niet erg bijzonder, geen speciale afwerking ofzo maar hij zal toch in e winkel de aandacht trekken door het vele rood wat gebruikt is.
Na de proloog begint Kijk niet om gelijk goed want er wordt een brute moord gepleegd. Het is de derde moord in een korte tijd en de dader gaat steeds brutaler en grover te werk. Inspecteur Lockyer en zijn team staan voor een raadsel. Wat hebben de drie moorden met elkaar te maken, wie is de dader en kunnen ze de volgende moord voor zijn. In de omgeving van de moorden woont fotografe Sarah, eens zo zelf verzekerd maar nu een bange, vermoeide jonge meid. Ze wordt gestalkt. Het begon met af en toe een telefoontje, een paar woorden maar het wordt erger met zelfs een aantal malen gebeld worden per nacht. Een eerder politie bezoek werd ze niet serieus genomen maar wanneer ze naar het bureau van Lockyer gaat wordt ze ondervraagt en serieus genomen door iedereen. Wie is deze man en wat hebben deze twee zaken met elkaar te maken.
Heerlijk wanneer een thriller begint met een moord, op deze manier kom ik gelijk in het verhaal. Mijn hoofd begint gelijk vragen te formuleren en op te letten hoe alle personen die voorbij komen zich gedragen. De verschillende verhaallijnen lezen heel natuurlijk en logisch lopen ze in elkaar over tot het één verhaallijn wordt. Je leest wel heel het boek vanuit andere personen, hier en daar zette dit mij even op een dwaalspoor vooral aan het einde. Dit kwam waarschijnlijk ook omdat ik het einde niet verwacht had en daardoor niet meer wist over wie het ging. Hierdoor was het einde wel een verrassing en niet voorspellend voor mij.
Een zin uit het boek waar je weet dat ze te maken hebben met een psychopaat; “Er waren meer huizen, meer kamers die klaarstonden om hun kleine bewoners te ontvangen.”
De personages worden goed uitgewerkt vooral inspecteur Lockyer. Je maakt kennis met zijn broer en dochter en je leest hoe zijn leven er een paar jaar geleden uitzag. Ik krijg een medelevend gevoel bij hem, ik wil dat het goed komt, hij de zaak oplost en rust vind. Zou dit een begin zijn van een reeks met inspecteur Lockyer?
Clare Donoghue heeft met Kijk niet om een mooi debuut geschreven. Het is geen boek waarmee ik met knikkende knieën naar bed ga omdat ik nog een eng stuk gelezen heb maar het is zeker een aanrader om te lezen wanneer je van criminal minds achtige boeken houd. Ik ben benieuwd of Clare doorgaat met Lockyer in haar volgende boek.
