Clubliefde – Feyenoord

Het zal jullie vast niet ontgaan zijn dat Feyenoord kampioen is. Na 18 jaar is de schaal weer in Rotterdam op de Coolsingel getoond. 18 jaar hebben we moeten wachten. Was het spannend tot het einde. Gaan we nog kampioen worden of gaat die titel toch nog naar 020.

Het kampioenschap van 18 jaar geleden kan ik nog zo voor me halen. Met Jean-Paul van Gastel met zijn zonnebrilletje op zijn hoofd en de schaal tonend aan de duizenden supporters. De kracht achter de ontlading toen ze in 1999 kampioen werden. De laatste titel van de eeuw binnen sleepten. Menig maal heb ik die wedstrijd nog terug geluisterd op cd. Nog een keer ervaren hoe dat was die dag.

Eindelijk is er een nieuwe herinnering. Het seizoen begon goed en toch denk ik dan, hoe lang gaat dit duren. Hoe lang kunnen we bovenaan blijven staan, waar gaan we punten verliezen. Er werden wedstrijden verloren en gelijk gespeeld maar de koppositie werd niet afgepakt. Het doelsaldo fantastisch.

Tegen mijn vader riep ik al een tijdje; “Je cadeau komt op je verjaardag zelf papa. Het beste cadeau wat je kan krijgen.” Zou ik gelijk gaan krijgen? Ik gun het Feyenoord, de supporters en mijn vader zo erg.

De dag dat Feyenoord kampioen kon worden. In de ochtend een rondje hardlopen. De laatste kilometer met het Feyenoord lied even het gaspedaal erop. Feyenoord pakkie aan en op de bank zitten. Wat een feest moest worden in Rotterdam bij Excelsior werd een zware nederlaag. Verliezen van Excelsior, hoe dan. Wat wel fijn was van deze dag, Excelsior was veilig, geen nacompetitie. Een klein lichtpuntje. Maar nu werd het alles op alles in de laatste wedstrijd.

14 mei 2017 niet al te vroeg kom ik uit mijn bed. Nog helemaal in de happy stemming na mijn PR in Gemert. Ik rol mijn bed uit ga eten en kleed me om voor een rondje hardlopen. Dit keer korte broek en mijn Feyenoord shirt. De hele route Feyenoord muziek op. Alles in het teken van Feyenoord. Eenmaal thuis meld mijn vader dat hij de tv al helemaal klaar heeft staan. Lees: “Ik wil heel graag dat je hier komt kijken.”

Dus spring ik na een snelle douche en een boterham die ik naar binnen douw op de fiets en 16 minuten later plof ik op de bank neer. Niet voordat ik het verjaardag cadeau aan mijn vader geef. Hij krijgt o.a. Het Legioen laatste titel van de eeuw. Van anderen heeft hij ook al cadeaus gekregen die met Feyenoord te maken hebben.

In spanning zitten we klaar. Verjaardag? Nee eerst de wedstrijd dat is nu belangrijker. Binnen een paar seconden voelen we een klein beetje ontlading want Dirk maakt de eerste goal. Toch zitten we nog op het puntje van onze stoel. De spanning is zo hoog we willen het zo graag. Het tweede doelpunt en uiteindelijk is er nog het derde doelpunt. Ontlading en we zitten nog op het puntje van onze stoel omdat we het eigenlijk niet kunnen geloven. Bij het fluitsignaal geloven we het echt en komt de blijdschap, ontlading en de tranen.

Het beste cadeau in jaren voor mijn vaders verjaardag.

Heel de week wanneer er iets was wat me irriteerde of niet lekker liep dacht ik maar één ding we zijn Kampioen en ging het Feyenoord lied door mijn hoofd. Dat was het beste middel.

Feyenoord daar kies je niet voor dat zit gewoon in je