CPC dunea 10 km loop

Afgelopen zondag was het dan zover CPC dunea 10 km loop, na maanden wachten was de dag daar maar bijna ook niet. Zaterdag had ik niet meer verwacht dat ik afgelopen zondag zou starten voor de 10 km loop tijdens de cpc. Ik stond zaterdag op met een blaasontsteking. Tranen kon ik niet tegenhouden ik had er zo naar toe geleefd al die maanden en vooral de afgelopen weken. Ik heb de huisartsenpost gebeld en mijn verhaal gedaan, zonder een bezoek kreeg ik antibiotica voorgeschreven, 1,5 uur later had ik die in mijn bezit omdat het ziekenhuis niet om de hoek zit was het even wachten op de antibiotica. Na een poosje gingen ze werken maar werd ik erg misselijk en moe. Ik voelde me erg rot. Ik heb veel gedronken, geslapen en heel hard geduimd. Het heeft geholpen zondagochtend voelde ik me wat beter ik was niet 100% fit maar ik kon gaan.

De week ernaartoe was al erg leuk want met alle Just keep running meiden ging het nergens anders meer over, wat trekken we aan, waar zien we elkaar, hoe ga ik het halen. Zaterdag bleven de berichtjes maar komen en komen, de zenuwen sloegen echt wel toe. De hele zondagochtend was het ook een heen en weer van berichtjes tot ik in de auto stapte toen nam mijn zus mijn telefoon over. Op station Alexander haalde ik Niki op en reden we naar een parkeergelegenheid waar we Jessica troffen. Zo gingen we naar het Malieveld. Op het Malieveld werd ik herkend door Wendy, echt even leuk om haar de hand te schudden en elkaar succes te wensen. De hele ochtend tot aan de start was ik een stuiterballetje vol adrenaline, ik had er zoveel zin in. Helaas konden we de andere meiden waaronder Zélia en Eveline niet meer bereiken en gingen we met zijn drieën ons startvak in. In het startvak kwam ik een klant tegen die in hetzelfde vak startte, echt 9696 mensen en wij zien elkaar echt tof. Het startsein en het enige wat ik zie is een enorme partij mensen die gaan lopen, een hardloopwedstrijd als dit, zo groot had ik nog niet meegemaakt meestal loop ik na een poosje alleen nu waren er continu mensen, mensen die ik inhaalde, mensen die mij inhaalde, mensen die me afsneden, mensen die vielen.

Rond de 2 km kwamen de steken in mijn zij en dat was door de harde start, even wat rustig adem gehaald en in mijn handen geknepen en het trok snel weg. Bij de 5 km ging ik naar de 6.30 per km en erna iets langzamer, het maakte me niet uit het belangrijkste was uitlopen. Onderweg kreeg ik het koud, liep ik te rillen terwijl iedereen het heel warm had (bijwerkingen van de antibiotica). Het werd wel een strijd met mezelf om niet te gaan lopen maar ik wou niet lopen ik kan het. Samen met Justin Bieber en Wil.i.am met That power liep ik mijn laatste kilometers was het nummer voorbij dan zette ik hem weer terug. De laatste kilometer was het zwaarst maar ik mocht niet opgeven ik had er al 9 opzitten zonder te lopen deze laatste moest ook lukken. De bocht om en ……. wat was dat nog even ver, voor mijn gevoel dan.

Ik finishte met een tijd van 1.06.54 werd 6961 van de 9696 en 2627 in mijn categorie. Ik ben tevreden, trots en zo blij dat ik hem heb kunnen lopen. Want There will be a day when i can no longer do this that day is not today Dit blijft mijn quote want hij past bij me en dat bewijst hij maar weer!

Mijn zus maakte zoveel leuke foto’s maar zal geen overload doen. Wel nog even deze waar Eveline en ik lekker gek doen.

Nu voorbereiden op de 10 km in Rotterdam nog iets meer als 4 weken te gaan en dan sta ik weer aan een start van een groot hardloopevenement