Dani Atkins – Versplinterd
Wat als je de kans krijgt om je leven over te doen?
Vijf jaar geleden stortte Rachels wereld in toen bij een ongeluk haar beste vriend Jimmy overleed en zijzelf gewond raakte. Nu ziet ze de vriendengroep weer voor het eerst bij de bruiloft van haar ex Matt en zijn verloofde Cathy. Als ze die avond Jimmy’s graf bezoekt, wordt ze overmand door hoofdpijn en raakt buiten bewustzijn. Als ze bijkomt, blijkt haar leven heel anders te zijn dan ze zich herinnert: het ongeluk van vijf jaar geleden is nooit gebeurd, zij en Matt zijn nog bij elkaar, en Jimmy leeft nog… Rachel kan het niet geloven, het is bijna te mooi om waar te zijn.
Ik heb Versplinterd van Dani Atkins gelezen voor de Hebban Feelgood leesclub. Ik was na het lezen van een voorstukje uit de brochure van uitgeverij de fontein al erg benieuwd naar dit boek. Teksten als: Voor de lezers van Jojo moyes (boek ligt nog in de kast te wachten en achter elkaar uitgelezen en tot tranen geroerd. Dan ga ik boeken op mijn want to read lijstje zetten.
Ik wil nooit te veel over een boek verklappen want waarom zou je het dan nog gaan lezen. Soms is dat heel moeilijk. Zo ook bij dit boek. Het was totaal niet het boek wat ik ervan verwacht had. Het begin was een beetje moeizaam, er werd veel verteld over alle personen, gevoelens, emoties, je wist gelijk meer van de personages. Uiteindelijk was duidelijk waarom want zo wist je hoe ze reageerden en had je dus al een soort van band gecreëerd.
Het is een feelgood boek maar hier en daar was het chaotisch en teveel de nadruk op het geheugenverlies – twee werelden van Rachel. Het chaotische past aan de ene kant wel weer goed bij het verhaal maar je zou er ook door kunnen afhaken. Het boek was heel anders dan verwacht. Een heel ander verhaal had ik verwacht maar daarom niet minder fijn om te lezen hoe het verhaal echt is. Ik zag het einde niet aankomen. Hoe het boek naar een einde zou komen en wat de ontknoping zou zijn had ik eigenlijk geen idee. Het laatste stukje had langer gekund want hoe is ze nu precies in coma geraakt, wat is er allemaal gebeurt daar is een gat het is opeens einde.
Rachel haar emoties en reacties kwamen erg goed over wel had ik haar ouder ingeschat. De personen hebben allemaal zoveel bereikt in een enorm korte tijd. Dat was niet heel geloofwaardig. Haar manier van reageren is ook volwassener misschien daardoor dat ik dacht dat ze rond de 30 is en niet 23.
De schrijfstijl van Dani Atkins is lekker, fijne zinnen en geen moeilijke woorden. Wel zouden de hoofdstukken iets korter mogen zo kan je nog net even een hoofdstukje lezen en nog een. Al met al was het een heerlijk boek met een emotioneel maar toch ook weer fijn einde.
