De bruggenloop
2014 begon ik met een doel, 15 km hardlopen tijdens de bruggenloop in Rotterdam. Ik heb er heel het jaar hard voor gewerkt om er te komen. Opnieuw moeten beginnen en gevochten om de kilometers te kunnen hardlopen.
Een week van te voren ontving ik mijn startnummer. Nummer 112, hoe gaaf is dat. Zondag deed ik nog een testloop. Met een groep deden we de bruggenloop -1 km. Even testlopen. Om half 11 verzamelden we bij de hardloopwinkel en van daar gingen we naar de Boerengatsbrug om een warming-up te doen en ons parcours te starten. Het eerste stuk liep ik naast iemand en kort erna met zijn drieën. We liepen rond de 7 minuten per kilometer en dat beviel ons wel. Na de van Briennenoordbrug heb ik tot aan de 10 km samen gelopen met een van de meiden van de woensdaggroep. Erg lekker, want we trokken elkaar elke keer op als we niet meer dachten te kunnen. Bij de 10 km overviel de kou me heel erg. Ik koelde enorm af en het werd even een strijd met mezelf. De laatste uitdaging moest nog komen: de Erasmusbrug en daar dacht ik even te wandelen… nou, dat vond mijn lichaam niet oké, want dan werd ik nog kouder, dus doorlopen was het. Ook wel heel goed, want in nog meer afkoelen had ik geen zin.Voor me liep iemand van de zaterdaggroep en samen zijn we de Boompjeskade over gegaan en daar was ze erg blij met mijn steun. Met iets meer dan 14 km op de teller kwam ik weer aan bij de hardloopwinkel. Ik had het enorm koud en rekte en strekte wat en kleedde me toen warm aan.
Na een klein rondje op maandag werd het wachten tot het zondag werd. Natuurlijk werden de nagels gelakt. Zussie had nog Rotterdam groen en ik decoreerde mijn nagels verder.
Zondag werd het wachten wachten en wachten. De zenuwen waren vol op aanwezig. Het voelde als mijn eerste wedstrijd in plaats van mijn 13e. 2 uur vertrok ik samen met mijn zus richting de kuip. Na een kort ritje en snel een parkeerplaats gevonden te hebben liepen we naar de kuip.
Elke stap dichterbij werd ik blijer en de zenuwen verdwenen steeds verder. We gingen eerst richting het secretariaat om mijn shirt op te halen. Ik zag gelijk nette wc’s dus daar profiteerde ik gelijk van. Buiten gingen we een lampje ophalen en toen was het gelijk tijd om naar het startvak. Vak G bijna achteraan. Ik ging gelijk het vak in, ging aan de zijkant staan zodat ik de tijd in het vak nog onder de paraplu van mijn zus kon schuilen. Het regende namelijk al aardig en het zag er niet naar uit dat het minder ging worden.
Kwart voor vier mocht ons vak naar voren en na even wachten mochten ook wij van start. Nou van deze start werd ik enorm vrolijk. Het nummer wat gedraaid werd was kaptein jack en laat dat mijn favoriete startnummer zijn maar bij mij nu voor op de 7 km staan.
Ik ging heerlijk van start, heb me heel de route aan mijn eigen gevoel van tempo gehouden. Af en toe checkte ik mijn horloge want ik wou tot aan de van brienenoordbrug niet te hard. Het hardlopen door de stad over de afgezette wegen is fantastisch. Overal staan er auto’s stil omdat ze niet verder mogen omdat wij er mogen hardlopen. Zelfs de erasmusbrug gewoon een hele baan voor ons. Magisch om echt onder de brug door te lopen over het auto gedeelte heen. Helaas geen foto maar mijn Fotografiehoofd zag hem al voor zich. De regen en wind lieten het niet toe om foto’s te maken en omdat ik echt wou genieten van de run. Het stuk na het varkenoordviaduct tot aan de erasmusbrug stond heel veel wind en de brug op ook. Na de erasmusbrug was ik me niet meer bewust van de regen en de wind. Ik liep verder richting de maasboulevard met al volgende meet punt de van brienenoordbrug want daarna ben ik er bijna. Het werd donkerder en donkerder. Voor me allemaal lichtjes. Daar is hij de laatste opstakel. De van brienenoordbrug op ging op een rustig tempo. Even naar rechts kijken, daar moet ik heen daar is de finish. Brug weer af. Bij het waterpunt is het druk mensen wandelen maar ik wil erdoor en daarmee vliegt er een bekertje in de lucht. Ja in het midden lopen om bekers aan elkaar te geven is niet handig meiden. Ik ren door met nog 4.5 km te gaan.
Elke kilometer staat er een bordje en de laatste kilometers ben ik aan het aftellen. Ik mag sneller gaan maar ik wil nog niet voluit want ik wil het halen. Naast me zie ik opeens de duizend lampen van het Feyenoord stadion. Helaas nu niet schijnend, maar dit stukje tekst uit een Feyenoord-nummer ging door mijn hoofd: “Ze schijnen daar, als bakens in de verte, de duizend lampen van het Feyenoord-stadion, vier reuzen, elk een goliat, Als de hoeders van de stad, Symbolen voor het hele legioen!” Big smile! Nog even en ik ben er. Plats. Een hele natte schoen en sok en nog 3 km te gaan. Gadverdamme.
Met nog maar 2 km te gaan kwam het besef dat een halve marathon “maar” 6.1 km verder is. Tijdens zo’n wedstrijd ga je wel gekke dingen denken hihi. De laatste kilometer. Ik ga sneller. De startvakken komen te voorschijn. Een roze paraplu en ja daar staat Rianne. Kom op!!! Je kan het. En iedereen om haar heen hoor ik mijn naam roepen. Zo gaaf!! Het geeft zo’n boost dat ik alles geef de laatste paar honderd meter. Ik haal mensen in en ga enorm glunderend, genietend, hardlopend en vol trots de finish over.
Ik heb het gedaan 15 km aan 1 stuk niet wandelen niet stoppen nee hardlopend. Tranen van geluk en een big smile.
Ik neem een plasticdeken aan en loop door om mijn medaille in ontvangst te nemen.
I have defeated the bridges!!! Echt een enorme glimlach is niet van mijn gezicht te krijgen. Ja ik heb het koud maar ik lach. Ik voel pijn in mijn enkel, knie, schouder en arm maar ik lach. 6 blaartjes op 1 teentje maar ik lach. Mijn doel is gehaald!!!
Bij deze wil ik ook iedereen die langs de kant stond op elk punt bedanken die mijn naam riep, die klapten en me aanmoedigden want ook jullie leverden een prestatie door in de kou en regen te staan.
