De kilometers van 2017

Een bewogen jaar op hardloopgebied. Wat had ik een fijne start, ik liep een wedstrijd heerlijk, bagger, fantastisch en uitermate teleurstellend. Ik raakte geblesseerd maar gaf niet op. Op het moment van schrijven is het tweede kerstdag en staat mijn teller op 868.8 km en dat is 101.1 km al meer dan vorig jaar en dan heb ik er nog niet alle trainingen opzitten voor dit jaar. De eindejaarsrun moet nog gelopen worden en een run op zaterdag dus de nodige kilometers komen er nog wel bij.

Het jaar begon heel goed.

Het jaar begin heel goed. Vanaf januari bouwde ik mijn trainingen uit. Ik ging meer kilometers maken en trainen naar de halve marathon van Tilburg. Dit zou mijn eerste meetpunt zijn richting de marathon van Rotterdam. De trainingen gingen perfect ik liep mooie tijden, testte af en toe mijn snelheid op de lange afstanden en was optimistisch om een 2:25 of misschien zelfs een 2:20 neer te gaan zetten. Helaas is dit niet gelukt. Deze wedstrijd was door het weer zo zwaar en de weken erna kwam ik niet van de grond. Trainen deed ik wel maar het lukte allemaal niet echt. Na een hele tijdje kwam eruit waardoor; blessure. Spanning in mijn bil die overal heen trok en mij afremde te doen waar ik zo van genoot. Deze weken waren niet fijn; in mijn hoofd alleen maar gedachtes, gedachtes over mijn plan en mijn kunnen. Een beslissing maken is niet makkelijk en dat heb ik ook echt niet in een paar seconden gedaan. Overleggen met Rianne, mijn gevoelens delen met Nicole en Zélia. Goed nadenken wat ik zelf wil en dan is het een besluit nemen. Het beste besluit wat ik kon nemen voor mezelf dat heb ik gedaan. Geen ronde van west, geen halve marathon en zelfs het schema richting de marathon ging zo de prullenbak in.

Een besluit wat rust gaf. Rust om te blijven trainen maar niet voor de grote afstand maar om terug te komen en te doen waar ik van hou en gelukkig van wordt. Tijdens zo’n periode ga ik dan toch weer plannen maken en dat is niet altijd goed want je moet weer aan de bak maar het is ook fijn een stok achter de deur. Zo kwam het dat ik toch nog een wedstrijd liep. De estafette marathon in Rooi.

Mijn eerste valpartij

Helaas is het me dit jaar niet gegund want drie dagen na zo veel blijdschap van de estafette marathon stond ik te huilen aan de telefoon met mijn moeder en Rianne. Huilen omdat ik baalde van wat er gebeurt was, boos was op mijn eigen voeten en dat het me niet gegund was. Tijdens het hardlopen was ik gevallen, een blauw oog, een scheur in m’n wenkbrauw, een kapotte schouder en knie en die knie die heeft een smakker gemaakt. Weer even rust dus.

De wedstrijden

Mijn wedstrijden zijn van een aardig rijtje enorm gekrompen naar een kort rijtje maar gelukkig heb ik naast een zeer zwaar teleurstellende wedstrijd, een baalwedstrijd ook een fantastische wedstrijd gehad, een heerlijke en een leuke. Ik liep de Zandvoort circuit run, 12 km over het circuit, het strand en via het plaatsje terug naar de finishstraat. Genieten vind ik het in Zandvoort, een wedstrijd die ik niet over wil slaan en nu voor de derde keer heb mogen meemaken. Voor de tweede keer de 12 km en 1:16:40 over de finish ja daar ben ik echt wel trots op. Hierna volgde de volgende die ik niet wil missen de kwart marathon van Rotterdam. Helaas viel deze in tempo en tijd tegen door een hooikorst aanval in het bos maar ik heb zeker wel genoten. Ik liep lekker op schema tot ik ademnood kreeg maar toch bleef genieten van het hardlpen in Rotterdam. Finish tijd 1:09:00.

Één van de mooiste en beste wedstrijden van het jaar was de Gemert city Run, het parcours, de sfeer alles was top en een PR op de 10 km 1:02:29 ja genoten en ik had nog over. Het was een eind rijden maar de hele sfeer maakte deze run zo leuk, kleinschalig, mooi parcours en leuk opgezet. Het warme weer begon vroeg dit jaar en dat is niet fijn voor hardlopen. De Hemelvaartsdagloop was door het warme weer en een bloedneus zwaar maar leuk omdat mijn oom mee deed en we veel support hadden 57:35 nog netjes en de laatste paar kilometers samen met mijn oom gelopen. Dan de wedstrijd die voor mij enorm balen was, ik was er goed op voorbereid behalve het weer. De halve marathon van Tilburg 2:38:22; niet wat ik wilde maar niet verkeerd heel zwaar en zelfs kippenvel van te warm onderweg. Tilburg had een langlopende nasleep meegegeven en het leek erop dat het mijn laatste wedstrijd zou zijn, gelukkig was dit niet zo en kon ik mijn jaar op wedstrijd gebied nog heel mooi afsluiten. Een prachtige afsluiter de estafette marathon in Rooi 6 km in 39:22 super blij mee en trots op ons team dat we dit met z’n alle hebben gedaan niet alleen de lopers maar ook de supporters.

Wat hardlopen voor mij is

Dit jaar heeft mij flink op de proef gesteld. Maar één ding is meer dan zeker geworden. Iets wat je alleen maar kan merken als je niet kan en mag hardlopen. Hardlopen is mijn ding, mijn uitlaatklep, mijn happy moment, mijn sport daar is geen twijfel meer over mogelijk. Het is waarvoor ik op een zondag mijn bed uitstap. Wat me gelukkig maakt als ik zie dat ik een fijne afstand heb gelopen. Wanneer ik mezelf verder heb weten te krijgen als ik gedacht had.

Mijn hardloopjaar is niet het beste jaar geweest maar heb ik toch meer kilometers gemaakt dan het jaar ervoor en daarvoor. Ik heb genoten van heel veel kilometers, blij geweest toen ik weer een 5 km hardlopend kon maken. Dat ik deze maand de 10 km en zelfs de 12 km heb aangetikt. Het betekend dat ik terug kom en met mijn nieuwe plannen verder kan en de afstanden ga halen.

Een hardloopjaar bestaat niet alleen uit wedstrijden

Wedstrijden zijn mooie momenten om naartoe te werken maar het draait niet alleen om wedstrijden. De trainingen kunnen soms nog mooier zijn of fijner. De weg naar je bestemming is soms een hele mooie weg. De weg naar Tilburg was mooier dan de wedstrijd zelf. Ik maakte weer mooie rondjes en Rianne fietste gezellig met me mee dat maakte de weg ernaartoe fijn. Het marathon Rotterdam weekend is altijd een groot feest, sleep-over bij Rianne met Nicole, de sportexpo bezoeken en de marathon lopers toejuichen en dit jaar meelopen met bekenden om ze te helpen met water of even toe te juichen en de steun te geven, natuurlijk Nicole maar ook dit jaar mijn neefje super trots op hem. Het marathon Rooi weekend bij Koen was super gezellig en doet me steeds meer beseffen dat we vaker zulke wedstrijden met elkaar moeten doen. De afgelopen maanden heb ik veel kleine happy moments gehad en dat was de 5 km aantikken, de 10 km weer hardlopen sinds mei en dan zelfs de 12 km. De routes die ik dan loop maken me gelukkig, het roept herinneringen op van andere trainingen en ik kan verder weg en niet een standaard rondje lopen.

Heel tof was de halloweenrun met Rianne. Waar ze normaal mee gaat deed ze nu mee en dat vond ik echt wel tof

De kilometers van 2017

Een leerzaam jaar, de handrem erop, langzaam weer los laten, tegenslagen daar leer je ook weer van. De laatste kilometers van het jaar loop ik deze week en ik kan trots zijn op wat ik bereikt heb, weer verder kijken en onthouden dat ik moet blijven trainen, bijschaven en sterker worden en altijd blijven genieten van elke kilometer die ik maak. Als een kilometer niet gaat neem de rust en ga de volgende weer wat sneller maar maak de afstanden die gepland staan.

Hoe was jouw hardloopjaar?