De Ronde van west 2015

De ronde van West was afgelopen dinsdag weer. De derde keer dat ik mee ging doen. Ik had er zin in. Ga ik mijn tijd van vorig jaar ver verslechteren of ben ik nu heel wat gewend door te trainen met de afstanden en het warme weer dat ik meer kan dan ik denk?

Ik ben lekker vroeg in Capelle aan den IJssel wat helaas zorgt voor veel tijd over maar goed ik loop wat rond en kijk bij de 5 km. Waar ik wat bekenden zie. Nog even plassen en dan ga ik staan bij de start. Onze start wordt tien minuten uitgesteld zodat alle 5 km lopers kunnen finishen. Natuurlijk klap ik de laatste lopers mee naar de finish. Ik heb het koud en tril zelfs een beetje. De regen die in de ochtend zou vallen maar valt terwijl wij daar staan maakt me steeds natter.

Bij de start kom ik Netty tegen samen met haar dochter en zoon. Netty en Michelle willen Mark hazen naar een tijd van 1:05. Mooie tijd, dus ik haak bij ze aan. Het spookt wel door m’n hoofd of ik het wel volhoud, maar ik probeer het. Bij de start is het gezellig druk en lopen we eerst rechtdoor richting de rotonde. Voor we bij de rotonde zijn komen de eerste snelle lopers alweer terug. Ik vind dat altijd prachtig om te zien, die snelle lopers. We mogen zelf ook de rotonde over en dan gaan we weer richting de start om onze weg te vervolgen naar het industrieterrein en de dijk. Het industrieterrein zijn we zo over.

Ik loop nog achter mijn hazen, maar op de dijk loop ik aardig bij en na een stukje loop ik naast Michelle en kletsen we wat. We lopen enorm lekker en ik geniet ervan. We gaan onder de van Brienenoordbrug door over het fietspad om de sportvelden heen. Voor ons zien we allemaal lopers maar nog niemand die langzamer gaat dit keer. Op het rechte stuk weer richting de dijk kunnen we het eerste groepje inhalen.

Onderweg is het supergezellig, we kletsen zelfs nog en gaan op een heerlijk tempo. Op een gegeven moment stellen we doelen. Mensen inhalen, of beter gezegd: kleurtjes inhalen. Roze gehad dan gaan we voor paars, dan blauw en groen. Elke keer halen we wel iemand in.

De laatste 2 km laat ik mijn hazen gaan. Ik weet dat ik rond de 1:05 ga lopen, maar harder zit er niet in. In dit gedeelte gaan we nog een keer een heuvel op en af naar beneden en het laatste woonstraatje in. Daar staan gewoon nog steeds mensen te klappen en ons aan te moedigen, respect voor de mensen die ook de laatste lopers aan blijven moedigen. Ik zie Netty, Michelle en Mark voor me lopen en ik blijf redelijk op tempo. Dan gaan we nog een keer de dijk op. Gelukkig de laatste keer, want oooh hij wordt wel zwaar. Met een lekker vaart naar beneden de bocht om en meteen weer de bocht om. Het laatste stukje rechtdoor en ik ben er.

1:05:21 zegt mijn horloge. Wat ben ik blij! Deze snelheid op een lange afstand is weer even geleden. Wat ben ik blij dat ik aan mocht haken bij deze snelle dames en heer. Voor mijn gevoel vloog de tijd voorbij. Ik neem mijn medaille in ontvangst, bedank mijn hazen en loop snel richting mijn auto; omdat ik nat en koud ben wil ik warmte. Al lopend bel ik mama, papa en Rianne in blijheid op. Thuis vertel ik vol blijdschap hoe het ging en vraag ik of mijn vriend een kroketje wil opwarmen voor me. Na even gezeten te hebben ga ik mijn bed in met trui en dikke broek. Van de adrenaline en blijdschap kan ik niet slapen, maar toch moet ik stil liggen want kleine mevrouw Mieps ligt bovenop mijn buik te slapen. Ze zorgt er uiteindelijk voor dat ik mijn rust pak en in slaap val. Ik sta de volgende ochtend op met stijfheid van een heerlijke wedstrijd. Ik ga mijn officiële tijd opzoeken. Geregistreerde tijd 1:04:54 Wat ben ik blij. Tempo zit dus nog in mijn lichaam en ik heb onder de 1:05 gelopen!!

Tot volgend jaar Ronde van West! Eens kijken of ik dan mijn tijd van dit jaar en vorig jaar kan verbeteren.

Bedankt Evert Buitendijk voor de foto’s