Eindhoven Jumbo 10 km 2019

In mei schreef ik me samen met Nicole in voor de Halve marathon van Eindhoven. In september paste we onze inschrijving aan naar de Jumbo 10 km. Waarom dit allemaal gebeurde kan je lezen in deze post. Ik ben echt blij dat we dit besluit gemaakt hebben want wat was het warm! De ene week liep ik in 8 graden en zeiknat en dan in Eindhoven is het 24 graden maar voor mijn gevoel boven de 30 graden. Toch had ik er heel veel zin in.

Rianne en ik vertrekken in de ochtend richting Eindhoven. Lekker relaxt rijden richting Eveline, zo veel zin om haar en haar gezin weer te zien, knuffelen en spreken. Samen lunchen we met lekkere broodjes en wanneer Nicole er is gaan we richting het Beursgebouw om onze startnummers op te halen. Eerst nog even kijken of we nog op tijd zijn om Koen te spotten op de marathon en ja hoor dat zijn we! Hij stopt even en kletst wat met ons en dan hobbelt hij weer verder.

We gaan ons startnummer halen voor de Jumbo 10 km loop. Niet eerder deed ik dit zelf in Eindhoven. De andere keren werd het voor me gehaald en ik moet je zeggen ik heb er niks aan gemist. Het ophalen van je startnummer is in Rotterdam echt heel anders. Veel meer sfeer, dit is een koude bedoeling maar het startnummer is wel heel snel opgehaald dus dat is mooi.

We spelden ons startnummer op, nemen afscheid van Rianne en lopen naar het startvak. Dan begint het wachten en wachten. Het duurt lang voor we mogen starten. Doordat het parcours niet vrij is kunnen we pas 20 minuten later starten dan gepland. Mijn benen voelen als lood. Stilstaan en een beetje springen in een startvak in de warmte is niet het fijnste wat er is. Maar we gaan van start.

Echt leuk om weer te starten op zo’n groot event. Overal mensen langs de kant die je aanmoedigen. We gaan van start en laten heel veel mensen ons inhalen. We zoeken naar ons eigen tempo. Heel eerlijk heb ik geen idee welk tempo dat is. Het enige wat ik weet is dat mijn hartslag al sky high is en het ontzettend warm is. Wat een overgang met de week ervoor.

Eveline staat ongeveer bij 2 km, zo leuk om hun daar te zien staan. Ik vind het leuk om eens een andere route te lopen in Eindhoven en kijk lekker om me heen. Bij het Philips de Jongh park komt er een heel stom stuk want daar maak je een lusje net of anders het parcours niet uitkwam. Helaas is hier niet helemaal duidelijk waar je moet keren. (Aan het einde kom ik 5 meter te kort dus ik ben iets te vroeg gekeerd).

We lopen langs het park en dat is zo mooi met de bomen en de herfst kleuren. Genieten als ik naast me kijk. Vanaf de hoek om komt er herkenning in de route. Daar staan de dames die er elk jaar staan weer met hun petje af petje af en dat heel de dag. We zitten op de helft maar je merkt dat iedereen die hier loopt het zwaar heeft. Er ligt zelfs iemand langs de kant met EHBO erbij en dat wil je echt niet meemaken.

Mijn benen hobbelen verder die gaan lekker maar ik hou me in want we willen zonder wandelen de finish halen en ook verantwoord. We hebben niet de fijnste ondergrond. Haat aan klinkers maar wandelen doen we niet want als je begint blijf je gaan. Toch besluit ik hier iets wat ik normaal niet doe tijdens een 10 km loop. Ik geef aan bij Nicole dat het waterpunt nadert en ik alles wil nemen wat er is. Eindhoven is altijd zo goed voor de lopers. Water, sportdrank, sponzen, bananen en sinaasappels ze hebben echt alles.

Wat wel nodig is als ik drinken pak is wandelen anders heb ik meer over me heen dan in me. Dus ik wandel met het bekertje in mijn handen, drink en pak een banaan. Ik zie dat er sponzen worden uitgedeeld en pak er twee aan om mezelf te koelen. Dit helpt perfect en we gaan verder richting het leukste deel Strijp en het centrum waar het altijd vol mensen staat.

Het nadeel van drinken is tijdens het lopen is de steken die je kan krijgen. Helaas krijg ik deze even. Dus even in mijn duim knijpen en verder. Ik baal af en toe flink van de warmte maar ik heb het zeker naar mijn zin. Ik denk dat dit voor Nicole en mij wel de zwaarste 10 km van dit jaar is die we lopen. Toch begin ik weer meer en meer te genieten. Want ik besef me dat ik hier wel loop. Eindhoven de stad die zo warm aan voelt. Ja vandaag letterlijk en figuurlijk. De stad waar ik vrienden heb, waar ik loop met een hele goede vriendin, waar mijn zus er weer bij is en waar mijn benen de ene stap na de andere zet.

Tijd maakt niet uit. Het maken van herinneringen vind ik veel belangrijker. De finish is bijna in zicht. We lopen langs de dikke rijen drinkende mensen. De sfeer is hier fantastisch in het centrum. Voor het eerst maak ik bewust kennis met het bruggetje waar anderen zo op schelden. Ik heb hem begroet en bedankt voor de kleine uitdaging en het gevoel wat ik tijdens mijn eigen rondjes heb.

Samen met Nicole ga ik hand in hand over de finish. We hebben het weer gedaan, de Jumbo 10 km loop is gedaan. Voor wat snelheid gaan we in het voorjaar weer want deze warmte vinden we beiden niet fijn. De medaille toverde een glimlach op mijn gezicht. Eindhoven ik heb je gemist en het was fijn er weer te zijn, te hardlopen. Het was zeker afzien en met een tijd van 1:14:58 is het mijn langzaamste 10 km denk ik wel maar het was het verstandigste wat we konden doen en het blijft leuker samen dan alleen.

De medaille is echt prachtig. De medailles van mij halve marathon van Eindhoven zijn echt lelijk hierbij maar ze blijven mooi omdat ze voor een halve zijn maar dit design is echt heel mooi.