Geen marathon meer op mijn planning
Geen marathon meer op mijn planning. Hardlopen, het begint met minuutjes en langzaam bouw je dit op. De eerste 5 km zijn een feit. De volgende mijlpaal; 10 km en dan volgt 15 km. Wanneer dit behaalt is lonkt de halve marathon. Het is maar 6.1 km verder dan de 15 km. 21.1 km hardlopen kan dan ook afgevinkt worden. De volle marathon is dan de volgende afstand en welke hardloper denkt er niet aan. Maakt niet uit of ja denkt nooit of ooit maar je denkt er wel aan.
In 2018 hoopte ik aan de start te staan van mijn eerste marathon. Achteraf mag ik blij zijn dat ik de kwart marathon heb kunnen halen en de nog het laatste stukje van de marathon mee finishen met Nicole. Lopen was erna zelfs een uitdaging. Gedwongen pauze en dat was ook de afspraak. De kwart mocht ik doen zolang het goed voelde anders werd het uitwandelen erna stoppen even pauze. Totaal niet leuk maar zo’n pauze kan heel verhelderend zijn en je de keuze geven om goed na te denken.
Hardlopen hoort voor mij genieten te zijn. Genieten van de omgeving, het hardlopen zelf en het gevoel dat het me geeft. Hel eerlijk , ik heb gedacht aan stoppen met hardlopen. Het was frustrerend dat de trainingen lekker liepen in de periode naar mijn wedstrijden toe. Natuurlijk was er hier en daar een hobbel maar dat je wedstrijden dan zo niet gaan als gedacht dat is balen. Vooral als de weken erna het hardlopen niet lukt en niet kan. Herstellen maar hoe lang zou het duren en zal het echt helemaal weggaan. Mijn rug is niet mijn sterkste kant, al werk ik er hard aan om het sterk te maken het is een zwakke plek.
Gelukkig merkte ik al snel dat hardlopen iets is wat tegenwoordig bij me hoort. Ik miste het buiten zijn, even het koppie leegmaken, het trainen en de mooie omgeving. Mijn alternatief werd wandelen en hierdoor liep ik zelfs de avondvierdaagse.Vele wandel kilometers heb ik gemaakt. Wat ik jaren niet kon maar nu wel; ik genoot van het wandelen. Het hoefde niet snel, het belangrijkste was dat ik ervan genoot en actief was. Langzaam aan begon ik weer wat te trainen en voelde ik tijdens de Harbour run weer de kick van een hardloopwedstrijd.
De kick voelen terwijl je niet voluit gaat, er niet overal publiek staat maar je zelf enorm aan het genieten bent daar gaat het om. Tijdens de maanden van rust en herstellen kwam er natuurlijk veel tijd om na te denken terwijl ik wandelingen maakte. Wat wil ik echt met hardlopen, wat is voor mij belangrijk. Wanneer ik naar anderen kijk denk ik echt wel wouw ik zou zeker net als haar die 5 km met gemak onder de 30 minuten willen lopen. Maar is dat wel voor mij weggelegd en heb ik de zin en de tijd om daarvoor te trainen, dingen te laten. Dit gaat natuurlijk niet alleen over een 5 km die gedachte maar over elke afstand en dan zeker de hele marathon.
Een marathon daar train je niet ff voor. Voor mijn gevoel wil ik hem dan ook helemaal hardlopend volbrengen, voorbereid zijn. De halve marathon onder de 2:20 kunnen lopen en dan nog wat energie over houden. Dit zit er voor de komende jaren niet in. Die rug is nog niet sterk genoeg en of die dat nog gaat worden om deze afstanden te doen weet ik ook niet. Het kost gewoon heel veel tijd en trainen naast een sterk lichaam. Voor mij is het wel duidelijk geen marathon voor mij. Wat ik dan wel wil. Genieten van het hardlopen, balen als en training even niet lekker loopt maar weten dat het geen drama is.
Ik heb een wedstrijd in 2019 op de planning staan. Wat ik daar wil gaan doen. De hele afstand hardlopend volbrengen, genieten van het parcours, het publiek, de finish, de gezelligheid, het hele pakketje. Welke tijd ik zou willen lopen. Natuurlijk heb ik iets in mijn hoofd, je bent en blijft een hardloper. Het is alleen niet het belangrijkste. Dat is echt het mooiste wat ik geleerd heb van een hele grote stap terug doen. Want wanneer je er niet van geniet is je tijd niet belangrijk en had je beter de wedstrijd niet kunnen lopen. Zelfs mijn zwaarste halve marathon waar ik heel veel heb moeten wandelen door het zand en de duinen kan ik me de pijn niet meer herinneren maar alleen de super mooie momenten staan me zo bij. Check de foto hierboven maar dat zegt alles na heel veel zwoegen en dan die smile. Het delen van momenten dat vergeet je ook nooit meer.
Een één ding ik zeg nooit nooit tegen de marathon maar hij staat niet meer op mijn planning.
Mooi Patries! Moedig maar moeilijk besluit lijkt me. Maar de kern blijft dat je plezier moet blijven houden in wat je doet en dan kun je de frustratie van het nastreven van een bepaald (te hoog?) doel missen als kiespijn. Lekker de focus op meer haalbare doelen en van daaruit verder kijken.
En fijn dat het genieten weet terug komt / is!