Glow

Glow 2018 – Deel 1

Glow 2018 is een internationaal lichtkunst festival. Niet alleen mensen uit Eindhoven komen het bezoeken en bekijken maar uit de weide omtrek komen er mensen op af. Zelfs mensen uit een klein plaatsje bij Rotterdam rijden helemaal naar Eindhoven. Deze vier mensen lopen dan wel met een inwoonster van Eindhoven.

Mijn ouders, Rianne en ik gingen afgelopen zaterdag naar Glow en Eveline voegde zich gezellig bij ons. Vorig jaar was dit al een goede klik en dit jaar was dit weer erg gezellig. Een hoop geklets onderweg, bewondering van de objecten, gelach, en genieten. Glow was weer het perfecte uitje voor november. We zullen hier weer met plezier op terug kijken. Natuurlijk nam ik mijn fototoestel mee om vast te leggen wat ik tegenkwam. Weet je dat dit nog enorm lastig is. De bewegende beelden zijn echt lastig vast te leggen maar ik ben enorm tevreden.

Het thema voor 2018 was Shadows & Light: “Every picture has its shadows. And it has some source of light. Blindness, blindness and sight”. – Joni Mitchell. Geen licht zonder schaduw, geen afbeelding zonder inhoud. Met dit thema gaat GLOW 2018 op zoek naar de dualiteit. In de praktijk gaat het niet alleen om de ultieme tegenstelling van zwart en wit, maar ook om veel en weinig, binnen en buiten, sober en uitbundig… licht en schaduw. In de tegenstelling wordt het verhaal geboren, zonder contrast geen beleving. Zonder ‘Shadows’ en ‘Light’ bevinden we ons in een grijs landschap waarin het leven verdampt.

De mission statement van GLOW voor de komende jaren is kort en krachtig: “Eindhoven maakt het verschil in Lichtkunst” Het verschil in de lichtkunst dat maakt Eindhoven voor mij zeker want de drie jaren dat ik nu ben geweest was elke keer weer een totaal andere belevenis. De eerste keer was magisch. Het was de eerste keer maar het was ook sprookjesachtig. Vooral het stuk door een stukje park ooo wat zou ik dat nog een keer willen zien en beleven en er staan en genieten. Ik denk dat als ik er had gewoond ik elke avond even had gegaan. Gewoon om daar even te staan en te genieten.

Dit jaar zou de kerk zeker een punt zijn waar ik zou gaan staan genieten. Een mooie projectie met bewegend beeld weer op de kerk. Prachtige dansbewegingen en de kleuren waren fantastisch. Op de sit e van Glow staat deze info bij de Catharinakerk:

CONFLUENCE is een originele videomapping geïnspireerd op de samenvloeiing van rivieren en beken in Nederland, zoals de Dommel in Eindhoven, die symbolisch wordt verkend door de combinatie van licht en schaduw tot vorm. Confluence betekent “samenvloeien” en dit idee van twee tegenovergestelde delen die op een bepaald punt samenkomen vormde het beginpunt van de verkenning van dit concept voor een nieuwe show. Op welke manier, in welke kleur en welke vorm kan deze dualiteit van licht en schaduw, zwart en wit, donker en kleur, worden uitgedrukt?

Kinetische Kunst – kunst van willekeurig welk medium dat door de kijker waarneembare beweging bevat of voor het effect afhankelijk is van beweging – kwam naar voren als de visuele esthetiek voor Confluence. Bezoekers bewegen door onverwachte momenten van kleur die door middel van geometrische combinaties spelen met de architectuur van de kerk. Hierdoor worden bezoekers meegenomen naar een universum van kleurillusies in licht en schaduw. Virtuele dansers bestaand uit geometrische vormen leiden de kijker door de film en reageren op de gevel van de Catharinakerk.

Bijzonder vond ik de Shattered Shadows. Wat een kleuren, met hele eenvoudige platen zo veel kleur creëren. Natuurlijk was roze mijn favoriet maar de andere kleuren waren gewoon ook prachtig vooral de geel/goud en de blauwe waren echt mooi. Dit zou er één zijn waar ik ook echt een half uur tot een uur zou kunnen kijken. Het is dat ik met anderen ben dus doe ik dat niet.

In de entreehal van de Heuvel aan de Markt hangen spiegelende platen. De platen hebben een reflecterende werking op de lichtbundels die er vanuit diverse richtingen op schijnen. Het licht wordt hierdoor verbrijzeld waardoor er bijzondere fragmenten van licht en schaduw ontstaan op de vloer, de wanden en het plafond. Deze fragmentering van het licht wordt nog eens extra versterkt door de vele spiegelende glasvlakken in de gevels en de lichtstraat. Doordat steeds andere schijnwerpers de platen aanstralen, ontstaat er een dynamisch patroon van kristallijne vormen van licht en donker. Geluid, gecomponeerd door geluidskunstenaar Rob van Rooij, begeleidt dit spel van bewegende schaduwen.

‘The Walk’ heeft een diameter van 2.5 meter, opgebouwd uit 5000 pixels, met in totaal 35.000 LED lampjes. Dit is niet heel spectaculair maar een object wat zich ideaal leent om vast te leggen. De lichtjes zijn heel fel, soms niet allemaal aan maar wanneer ze allemaal aan staan een bonk aan licht. Ondanks dat het een niet heel bijzonder object is trekt het mijn aandacht toch om naar te kijken en niet zomaar langs te lopen.

Bixie, de drakenleeuw afkomstig uit Nanjing, zusterstad van Eindhoven, en is het symbool van deze Chinese stad. Volgens de mythologie drijft het dier het kwaad uit. Samen met nog een aantal Chinese objecten siert dit het Victoriapark. Twee prachtige draken staan er tegenover elkaar, ze zijn van stof, kralen en zien er prachtig uit.

Bovenaan de pagina zie je Tower of Light maar heel gemeen zie en lees je daar van de week meer over want ik heb best veel foto’s gemaakt en dat past niet allemaal in één artikel.