Halve marathon Capelle – 10 km 2019

De schollebosloop die stond heel lang op mijn lijstje om te lopen. Elke keer kwam het er niet van. Dit jaar zijn de Schollebosloop en de Schenkelloop samengevoegd tot de Halve marathon Capelle. Om meerdere redenen schreef ik me niet in. Was het de onzekerheid of ik het kon, nergens kon ik uitslagen bekijken van de tijd van de laatste loper en dan denk ik zal ik wel of zal ik niet. Toch bleef deze loop maar in mijn hoofd zitten. Vijf dagen voor de Halve marathon Capelle kreeg ik een startbewijs van Sportcenter Time out.

Vanaf het moment dat ik wist dat ik mee ging lopen was ik enthousiast. Ik kon niet wachten tot het zo ver was. Nog even een test rondje op een woensdag en tijdens dat rondje maakte de drie regenbuien me helemaal niks uit. Ik genoot er zelfs wel van en maakte van een 5 km rondje een 6 km rondje. Op zaterdag haalde ik mijn shirt op bij Sportcenter Time out en zondag was het wachten tot ik richting Capelle aan den IJssel kon.

Het startnummer halen

Het startnummer kon ik ophalen in de bibliotheek. Echt een leuke plek om je startnummer op te halen. Ideaal was ook dat het daar droog is en de start en finish voor de deur is. Hardlopers verzamelen zich en ik kijk om me heen of ik een bekende zie. Helaas loop ik dit keer alleen. Iets wat ik dit jaar niet meer gewend ben. Meestal loop ik met Nicole en de andere keer heb ik met Alex gelopen maar alleen heb ik niet meer gelopen. Tussen al de lopers spot ik Kelly, Femke en Eleni. Altijd handig om Flexpowerteammaatje en Anitaladies tegen te komen. Zo ben ik niet helemaal alleen en is het wel erg gezellig om met Femke en Eleni in het startvak te staan. In het startvak komt net voor de start Laura nog naar ons toe snellen. Leuk om haar nu eens echt te zien.

We gaan van start in Capelle aan den IJssel

Het plan was rustig starten. Podcast aan voor de rust en dan na 5 km mijn muziek aan. Dit plan veranderde voor de start. Het regende en regende en dat bleef het doen. Ik wist niet of ik hardlopend mijn telefoon kon pakken om te wisselen naar muziek. Ik koos ervoor om mijn muziek gelijk aan te zetten. Wel heel rustig op de achtergrond zodat ik mijn focus er een beetje bij kan houden. Natuurlijk start ik te snel. Ik weet het, besef het en weet wat me te doen staat. Terug schakelen, mijn eigen tempo lopen.

Ik zoek mijn eigen pacers uit

Terwijl ik loop vind ik een prettig ritme bij een dame. Hier neem ik even mijn rust en loop ik kilometer twee en drie in 6:58. Toch laat ik haar los en versnel mijn pas. Na deze iets snellere kilometer moet ik de volgende twee toch even wat langzamer. We lopen Hitland in en wat geniet ik van deze omgeving. Het is prachtig hier. Grote bomen, fijne paden, ik kijk lekker om me heen. Het is echt mooi alleen het gaat harder en harder regenen. Ik ben al helemaal nat en ik moet de helft nog. Weetje wat ik zo mooi vind? Het maakt me geen ene mallemoer uit dat ik zeiknat ben. Waarom niet? Omdat ik al 5 km lang aan het genieten ben en voel dat ik nog niet klaar ben en gewoon makkelijk verder kan. Ik ga gewoon weer de 10 km halen zonder te wandelen, zonder te stoppen. Zal het echt?

De vrijwilligers

Op de 10 km zijn er 154 deelnemers. De meeste lopers die lopen voor mij. Ik loop en paar kilometer achter drie dames bij het waterpunt rond de 6.4 km gaan ze drinken en loop ik verder. Een heel stuk loop ik nu alleen maar ik voel me totaal niet alleen want om de paar honderd meter staan er vrijwilligers om de weg te wijzen. Allemaal heel vrolijk en aardig en dat terwijl ze ook in de regen en kou staan. Respect voor deze vrijwilligers. Tussen de 8 en 9 km wordt de drukke Abram van Rijckevorselweg gewoon stil gezet om de hardlopers over te laten steken. Zo speciaal vindt ik het dat het gedaan wordt en echt goed gedaan wordt.

De finish komt dichterbij.

Kilometer 7 loop ik in 6:50, de volgende versnel ik al naar 6:32. Zal dit te snel zijn? Ga ik het volhouden? Het is nog 2 km dat is niet zo veel maar als het nou niet meer lukt. Het tempo houd ik redelijk vast met 6:33 zit kilometer 9 er ook op. De laatste kilometer breekt aan. Ik wordt ingehaald door halve marathon lopers. Die komen met een aardige vaart links en rechts me voorbij. Veel zijn het er niet hoor maar toch een paar. Mensen van de 10 km heb ik achter me gelaten en voor me zie ik geen 10 km loper meer. Die zijn te ver uit het zicht.

Het laatste stukje

Ik hobbel echt heel erg lekker. Ik heb nergens last van. Een glimlach van oor tot oor en het besef is er; ik ga het doen! Mijn muziek speelt lekker en dan het laatste nummer dat wordt ingezet voor de finish. Is dit toeval, dit kan gewoon niet maar daar is het nummer wat zo lekker is. De eerste klanken hoor ik en ik weet het, mijn glimlach is nog groter. Pink – Today is the day;

I’mma say today’s my day
I’mma say it’s gonna go my way (oh, oh, oh)

Today’s the day I’ve been waiting for
Tomorrow won’t come after all
Yesterday is so far away
And today is the only day
Somebody please stop the clock
Oh oh oh
Don’t ever let this day stop

Op dit nummer ga ik zo lekker. Ik bedank de laatste vrijwilligers die ik tegen kom. Ik loop langs de Koperwiek, mijn horloge geeft al 10 km aan en ik ben nog niet klaar. De 10 km gehaald en ik ga verder zo het plein op richting de finish boog. Ondanks het diep trieste weer wordt mijn naam omgeroepen en staan ze klaar met een medaille.

Verzopen maar zo gelukkig. 10,22 km 1:09:00 dat had ik vooraf niet durven dromen. Ik had zeker verwacht minimaal 3 minuten langzamer te zijn. Deze laatste kilometer finish ik in 6:30. De laatste als snelste kilometer en het was nog geen eens tot het gaatje gaan. Gewoon omdat ik dat niet wilde. Ik wilde het meemaken en afmaken en dat deed ik.

Dit was hardlopen zoals hardlopen hoort te zijn en voelen!

Foto’s met logo gemaakt door Evert Buitendijk