Harbour run 2018

Twaalf dagen voor de Harbour run Rotterdam werd ik door Flexpower gevraagd of ik mee wilde doen. Een run die een aantal jaar ervoor elke keer mijn aandacht al trok. Waarom ik hem nog nooit gelopen had kwam doordat Eindhoven in hetzelfde weekend of erna viel en mijn focus daarop was. Dit jaar niks gepland, een half jaar geleden liep ik mijn laatste wedstrijd. Na even twijfelen maar het zo gaaf vinden besloot ik het gewoon te gaan doen.

Zondag 7 oktober was het zo ver, de Harbour run in Rotterdam. Heel eerlijk ik was wel een beetje zenuwachtig. Natuurlijk had ik foto’s gezien van obstacles maar ze zelf beklimmen, doorheen, overheen gaan dat had ik nog nooit gedaan. Aan de andere kant had ik er enorm veel zin in. Om 10 uur vertrok ik met de bus naar Rotterdam. Rianne zat al in de bus, heerlijk mijn supporter weer mee. Met de metro verder richting Slinge. Heel top geregeld want daar kwamen om de 10 minuten pendelbussen richting de Harbour run. En wie zie ik daar al staan Joyce, daar voegen nog wat andere ladies bij maar wij wachten op mijn collega.

De Harbour run deed ik niet alleen. Samen met iemand mocht ik deelnemen en dat werd mijn collega. Met de pendelbus gaan we naar de haven. Een locatie waar ik nog niet eerder ben geweest. Ik kijk dus lekker om me heen. Runs op bijzondere locaties vind ik echt enorm leuk om te doen en ze zijn nooit saai. We wandelen richting de onderzeeboodloods waar we de Flexpower tent zoeken en die is al snel gevonden.

Voor ik het weet lig ik al heerlijk op een massage tafel en worden mijn kuiten onder handen genomen. Ik lig wel lekker maar mijn kuiten strubbelen wat tegen, erna is het alleen maar heerlijk. Tijdens de massage wordt natuurlijk de nieuwste Flexpower créme gebruikt. We krijgen ons startnummer, een teamshirt en dan kunnen we gemasseerd en wel het terrein alvast even verkennen.

Even kijken bij de start en natuurlijk de finish. We gaan met de hele groep op de foto en dan is het al tijd om richting de start te gaan. Het gaat zo ontspannen en gezellig dat ik helemaal geen idee meer heb dat ik een obstacle run ga doen. Ik weet het wel maar geen zenuwen meer niks. Als groep gaan we het startvak in, valt goed op met ons eigen shirt tussen de zwarte en veel blauwe shirts. Voor de supporters ook makkelijk te spotten.

Een leuke warming-up voor we van start gaan. Dan is er gelijk obstacle één onder de start door kruipen. Heerlijk begin gelijk even kennismaken met de grond. Eigenlijk wel heel leuk om te beginnen op deze manier en het verdeelt gelijk de deelnemers. Een rustige start. We gaan uiteindelijk met zijn drieën op pad Alex, Lisa en ik en dat loopt heel relaxt als team.

De omgeving is echt zo gaaf om in te lopen, we lopen door de haven van Rotterdam. Oke een mini stukje van de enorm grote haven maar toch ik vind het enorm gaaf. Onder grote objecten door, een loods in en we zitten al op de derde optacle. Over autobanden heen en dan mogen we een stukje klimmen over grote klossen heen. Dat viel me mee, leuk!

We vervolgen onze weg naar buiten en moeten door boeien heen hardlopen en natuurlijk hangen de boeien niet stil maar ik kom er ongeschonden doorheen. Hierna mogen we weer op handen en voeten. Onder schrikdraad door en onder een net door. Niet voor me kijken want dan blijf ik met mijn staart hangen dus gewoon doorkruipen naar het einde.

Obstacle zes komen we aan rennen en dan zie ik dat het banden zijn waar we tussendoor moeten. Hoe gaan we dat doen want veel ruimte is er niet. Natuurlijk lukt het en is het grappig om te doen. De volgende kies ik ervoor om over te slaan. Een keuze die ik moet maken aangezien ik niet aan mijn rechter arm kan hangen. Wel heel leuk om te zien hoe iedereen de monkey bars doet en nog best snel ook.

Hierna was de keuze 6 km of 10 km. Ik ging voor verstandig hoe leuk ik het ook vond maar we moesten nog wat obstacles en wat kilometers. Daarbij is het de eerste keer een obstacle run en weer op een aardig tempo hardlopen.

Over, under, through is de naam van het volgende obstacle. En zo kan je het letterlijk ook nemen want overheen, onderdoor en tussendoor. Maar hoe moeten we daar tussendoor? Gelukkig gaf de jongen die erbij stond ons de tip om erdoor te kunnen.

Nog tien obstacles te gaan! Wat er nog komt is klimmen in een rek, gewichten ophijsen, nog meer klimmen, evenwicht werk en over de weg heen. Maar dan komt er echt een obstacle. Dit is geen echt obstacle maar gewoon een heel rotstuk. Over het spoor met heel veel grote kiezels nee dit is niet fijn, het is een aardig stuk dus we kiezen ervoor dit te wandelen en dit velen met ons. Maar waar we dan komen was dit stuk wel zeker waard!

We zijn op een heel open stuk en kijken zo vanaf de haven naar Rotterdam. We zien de Erasmusbrug en ik blijf gewoon even staan kijken. Tijd maakt niet uit hiervan wil ik genieten. Ik wil dit stukje in me opnemen en dat doe ik dan ook voor we verder gaan. Even een banaan van de verzorgingspost voor we weer de treinrails over gaan. Vanaf hier tot het laatste stukje weet ik niet meer. Of hier obstacles waren? Geen idee. Ik weet dat we bij het laatste stukje komen en nog steeds vind ik het enorm leuk en kan ik niet wachten de laatste obstacle te trotseren.

Aan het einde staat ons nog een leuk rijtje uitdagingen; over hekken heen, een stapel banden blokkeren de weg, nog meer hekken en dan door een hekwerk bouwsel richting de finish die een paar meter hoger is. Hier is weer makkelijk en moeilijk en ik kies voor makkelijk. Ik klim de wand op door midden van het touw en een paar houten spijltjes. Nog even naar beneden en hoppa we hebben het gewoon gedaan!

Ik heb een obstacle run gedaan! En kan niet anders dan glimlachen wat was dit leuk om te doen. Nog even op de foto voor de wall voor ik weer op een massagetafel duik voor een heerlijke massage.

Flexpower Europe enorm bedankt voor deze mogelijkheid en leuke middag. Ik ga trainen om volgend jaar de 10 kilometer te doen en de 25 obstacles.