Het jaar van covid-19, samen maar alleen

Begin van 2020 schreef ik een stukje om het jaar in te luiden. Daarin kwam deze zin voorbij; Natuurlijk zullen er tegenslagen zijn, groot of klein maar weet dat er altijd mooie dingen zijn om te zien of voelen. Niemand had verwacht dat 2020 zo zou verlopen en als je het wel wist ben ik blij dat ik het niet wist. In de dagen dat er weinig mocht of kon zag ik zeker de mooie dingen van de dag. Dit kon al zijn dat de zon zo lekker scheen of dat Mieps zo lekker bij me kwam liggen. Toch was het af en toe lastig om die mooie dingen te zien zeker omdat er weinig samen kon.

Aan het begin van het jaar waren we nog samen

Dit jaar was een rustig jaar met evenementen, alles werd afgelast. In januari had ik nog een event van Anita Nederland in Rotterdam waar we een leuke training hadden en een vrolijke gele outfit kregen. Dit was echt een mega leuke middag met de meiden en alles was nog heel normaal. Op 2 februari reed ik naar een plek waar ik nog niet eerder was geweest voor de Midwinter marathon. Super georganiseerd en wat een mooie omgeving om in te hardlopen samen met Nicole en te wandelen langs de winkels met Rianne. Deze dag was ook onze dag, 14 jaar samen met mijn vriend dus toen ik terug kwam na het hardlopen gingen we romantisch naar de McDonalds. Als we wisten dat het de laatste keer mac was voor maanden dan had ik je niet geloofd.

Samen maar alleen

We weten allemaal wat ons bezig houd vanaf maart en dat willen we eigenlijk vergeten. We bleven thuis, zagen onze ouders niet en alles gebeurde rondom huis. Veel mensen werkten opeens thuis en werkte je wel heel het jaar op je werk zoals ik dan was het raar stil op de weg. Dit jaar gaat het vaak over samen maar heel eerlijk alles doen we bijna alleen. Boodschappen alleen, sporten alleen, wandelen alleen. Elke dag was het naar mijn werk en direct naar huis. Trainen deed ik op het balkon en in de avond wanneer iedereen binnen zat ging ik naar buiten om te wandelen. Zelfs mijn vriend ging af en toe gezellig mee door het dorp. Zeker toen hij erachter kwam dat er heel veel leuke schapen staan bovenaan de dijk. De rondjes samen waren heel fijn. Wanneer ik alleen liep versleet ik de ene na de andere podcast.

Voor het eerst in jaren zou ik drie weken vrij zijn. Dit zou nu totaal geen zin hebben. Ik kon niet doen wat ik allemaal in gedachte had en aangezien bij ons het werk gewoon doorging zeker in die weken besloot ik niet vrij te zijn maar lange weekenden te nemen. In september was ik dan wel twee weken vrij en dat was super fijn. Met Rianne ben ik nog even weggeweest naar de bossen.

Op het werk was het van samen naar alleen

Een aantal keren heb ik het afgelopen jaar gedacht; erger dan dit kan niet. Maar wat denk je het kan altijd nog een slag erger. Volhouden lukt gewoon ook al was de één na laatste tegenslag van het jaar (laten we hopen dat het de zwaarste was) de zwaarste. Mijn collega werd geheel onverwachts ziek en hij heeft een lange periode nodig om te herstellen. Zes weken lang hadden we al samen velen taken op het werk opgevangen van andere collega’s omdat ze vrij of ziek waren. We waren echt toe om even een paar normale weken te hebben. Lekker samen aan klussen te werken en dingen af te maken. Helaas hebben we dat niet gehad het bleef druk en we moesten zelfs extra hulp inschakelen. Ongeveer half november werd mijn collega ziek en stond ik er op onze plek alleen voor.

Mijn collega en ik, we zijn echt een team, we vullen elkaar aan, hoeven niks te zeggen en doen dingen voor elkaar, maken opdrachten af zonder te vragen en zijn er voor elkaar. Dat viel allemaal weg. Mijn andere twee collega’s hebben genoeg te doen, gelukkig vinden ze af en toe een gaatje om mij te helpen. Hulp komt gelukkig wel vanuit andere hoeken en daar ben ik heel blij mee maar het blijft keihard doorwerken. Mijn vrije dagen gaan niet door maar ik moet wel mijn rustmomenten gaan vinden en pakken want het is niet gemakkelijk deze weken.

De laatste tegenslag is wat dichterbij huis. Onze kleine Mieps gaat het niet zo goed mee, we zijn met haar naar de dokter geweest, er is bloed geprikt, ze heeft speciaal voer en we houden haar goed in de gaten. Onze kleine moppie zo lastig dat je niet weet wat ze heeft of wat ze voelt. Je weet gewoon niet wat je kan of moet doen en dat blijft toch wel lastig.

Een kleine opsomming van wat er het afgelopen jaar is gebeurt en dan noem ik nog geen eens alles. Ik kan hier alleen de leuke dingen vertellen maar dat is niet het leven. Gelukkig heb ik ook wat mooie momenten gehad het afgelopen jaar maar het zijn er zeker minder omdat er gewoon minder gedaan kan worden dan dat we gewend zijn.

De mooie momenten van het jaar

De mooie momenten van het jaar zijn veel kleine momenten. Helaas moet ik er wel goed over nadenken want er is niet heel veel gebeurt. Hoog bovenaan staat zeker mijn vader verrassen op zijn 65e verjaardag met een versierd huis vol vlaggetjes met foto’s, ballonnen en slingers en zijn dochters die hij al maanden niet gezien had in huis. Daar zaten we achter de muur verstopt in huis wachtend dat papa naar beneden kwam. Dat hoofd was echt goud!

Op mijn eigen verjaardag hing het huis vol met hartjes, wat echt super leuk was om te zien toen ik beneden kwam. Het was een fijne dag met mijn schoonouders op bezoek en mijn verjaardag vieren bij mijn ouders. Dit jaar had ik zelf een appeltaart gebakken, mijn eerste en hij was echt heerlijk.

Mijn liefde voor planten vond ik dit jaar weer helemaal terug. Ik redde een paar plantjes bij mijn moeder die hier nu al uitgegroeid zijn tot mooie grootte planten. Mijn schoonvader vind het super leuk en daar kreeg ik al twee mooie grote planten van en stekjes die nog flink moeten groeien. Emiel die ook van plantjes houd gaf me een plant en een stekje die nu enorm aan het wortelen is en we kunnen er heerlijk over kletsen. Dit vind ik echt een mooi iets wat weer is ontstaan in huis.

Eindelijk maakte ik een project af. Sockets voor je telefoon met een kat of twee katten. Ik was al een tijd met wat dingetjes bezig maar maakte het niet af en nu zijn mijn sockets af en staan ze te koop. Eerst dacht ik zal ik het wel doen, gaat iemand dat wel leuk vinden maar er zijn er al zeker tien verkocht als ik het goed zeg. Toen de eerste verkocht werd was ik echt wel trots dat we hem konden inpakken en opsturen.

Een dag en een nacht weg met Rianne naar Ermelo was super leuk. Als een kind zo blij liep ik door het bos. We hebben prachtige paddenstoelen gezien en er kwam zelfs nog een eekhoorn voorbij. Even weg en samen genieten iets wat ik in de toekomst wel vaker hoop te gaan doen weer samen.

Zo zijn er nog veel kleine momenten die heel fijn zijn. Samen met mijn vriend wandelen in het bos, met mijn moeder naar het tuincentrum en wandelen door de Krimpenerhout. Proeflezen voor uitgeverij LetterRijn. De fijne boeken die ik dit jaar kreeg en las.

2020 is een jaar die we niet snel gaan vergeten. Helaas kunnen we niet zeggen op 1 januari nieuwe start alles van 2020 blijft achter ons. We moeten verder en nemen mee wat we in dit jaar niet konden verslaan. Ik hoop dat ik er zelf genoeg van heb geleerd. Ik weet dat ik goed thuis kan zijn (al ben ik nooit helemaal thuis komen te zitten want mijn werk bleef op mijn werk doorgaan) en mijn vriend en ik goed samen kunnen zijn. Mijn ouders en zus wil ik niet te lang missen. Ze van een afstand zien of buiten is dan de oplossing maar ik wil ze wel zien en dat geld ook voor mijn schoonouders. Bellen met Nicole is heel erg fijn, even de week doornemen en kletsen. Minder op social media zijn. Kleuren werkt heel ontspannend en opruimen vind ik nog steeds niet leuk.

Doei 2020, je getal klonk mooi maar je bracht weinig moois.