Januari 2025 een groot gat

We starten 2025 vol goede moed. De bestellingen bij mijn vriend gaan lekker (altijd fijn met een eigen bedrijf), vinden ons ritme weer terug na de feestdagen en op mijn werk beginnen de eerste dagen rustig maar al snel trekt het werk weer aan. Alleen als je me vraagt wat ik deze maand allemaal gedaan heb dan blijf ik je een antwoord schuldig. Ik kan me heel veel niet herinneren, het werk is gedaan, afgehandeld en verder niet bij nagedacht.

Wanneer ik mijn foto’s terugkijk zie ik een heerlijk bord draadjesvlees wat ik in jaren weer eens maakte. Vind ik foto’s van planten die het nog wel naar hun zin hebben in huis, we vergeten even de minimaal vijf planten die in de prullenbak zijn beland. Heb ik bij de ortho weer nieuwe draden gehad en roze elastiekjes. Was er één heerlijke wandeling in het zonnetje langs de surfplas. Dit alles was ik helemaal vergeten door wat er gebeurt is deze maand. Één van de doelen van mijn 25 van 2025 lijstje ga ik al niet meer halen. Ik wilde elke maand een 10.000 stappen wandeling door de Krimpenerhout. Mijn enige wandeling was een krappe 5 km wandeling. Misschien omzetten naar elke maand een wandeling door de Krimpenerhout.

Een groot gat

Het is dinsdag 14 januari 11:12. Eigenlijk had ik in een bespreking moeten zitten met een klant maar deze is wegens ziekte afgezegd. Een videogesprek van mijn vriend. Geen gekke gedachtes al had dat wel gemoeten want hij belt me nooit onder werktijd hooguit een whatsapp bericht. Hij filmt ons kleine meisje Mevrouw Mieps. Ze kan niet lopen ze sleept met haar lichaam. Ik bel de dierenarts hoe laat hij kan komen, kwart over 1. De volgende die ik regel is mijn vader, die haalt ze op en brengt ze naar de dierenarts en weer naar huis. Werken weet ik even niet meer hoe, ik maak me enorm zorgen. Deze zorgen zijn niet ongegrond. We dachten eerst misschien een gebroken pootje maar wanneer ze bij de dierenarts zijn krijg ik het nieuws dat ze een Tia heeft gehad.

Telefonisch ben ik erbij en mijn hart breekt gewoon en ik heb een gat in mijn lichaam. Het voelt als een gat in mijn lichaam. Ze krijgt een injectie en medicijnen en dan kunnen ze naar huis. Mieps kan haar voetjes rechts niet gebruiken en haar staart doet ook niet mee. Ik bel mijn mama, praat met mijn collega’s, met mijn zus, vader en vriend bel ik ook nog even. Ik ben enorm geschrokken en verdrietig. Wanneer ik thuis kom zie ik haar liggen op de bank. Het is echt hartverscheurend. De volgende dag ga ik werken maar ben met mijn hoofd bij thuis. In de avond gaat het opeens hard achteruit. Donderdag ben ik op mijn werk al staan de radars in mijn hoofd dan niet stil. Ik bel de dierenarts en ga naar huis.

Met een groot gat in mijn lichaam en een gebroken hart kom ik thuis aan. We nemen alle scenario’s door. Beiden verwachten we op dat moment dat het haar laatste momenten zijn. We houden het niet droog en zijn intens verdrietig. De dierenarts geeft haar een injectie, medicijnen en geeft aan dat we een bench moeten halen voor haar en onze rust en maandag kijken we verder. Hij heeft nog hoop. Langzaam verdwijnt het gevoel van een groot gat te hebben in mijn lichaam. Ik haal een enorm grote bench voor zo’n klein meisje en ga weer werken.

Vrijdagavond kom ik thuis na mijn werk en daar komt dat koppie omhoog wanneer ik thuiskom. Op mijn werk had ik al een kleine update van thuis gehad want ze probeerde op haar voor pootje te staan. Echt een mijlpaal. Ze probeert dingen al is het niet veel het is iets er is hoop. We helpen haar om haar voetjes te gebruiken. Wanneer ze haar pootjes verkeerd neerzet in de spaarzame momenten dat ze loopt zetten wij ze goed neer. We zijn het weekend doorgekomen. We zitten nu einde van de maand en terwijl ik dit schrijf ligt ze naast me op de bank. Heeft ze vandaag voor het eerst weer op me gelegen en maken we kleine stapjes naar herstel. We zijn er nog lang niet maar we steken al onze energie erin.

Geen idee wat er allemaal gebeurt is in januari

Januari is echt een beetje aan me voorbij gegaan. Wat ik op mijn werk heb gemaakt mag ik uit privacy al niet vertellen maar ik zou het gewoon zelf al niet meer weten. Aan de ene kant vind ik dit erg maar het is zeker iets normaals anderen weten sowieso al niet wat ze gedaan hebben vorige week en ik normaal wel. Thuis zijn er ook echt wat dingen mis gegaan. Zo heb ik de verkeerde pizza besteld, heb ik medicijnen van Mieps weggegooid en zo zijn er vast nog een paar dingen gebeurt. We hebben uiteindelijk wel deze maand nog even de woonkamer verbouwt en dan ben je uren bezig met van alles uit te zoeken en schoon te maken.

Lezen tijdens de uren naast Mevrouw Mieps

Deze maand heb ik drie boeken gelezen en één boek geluisterd. Één boek heb ik echt heerlijk gelezen met Mieps naast me en dat was De val van Tammy Davidson. Ik las Mara Wolthuis – Thuiskomen vanbinnen, Lex Passchier – De val van Tammy Davidson, en Lise Robberegt – In stil dialoog. Als luisterboek luisterde ik naar Thijs Launspach – Je bent al genoeg.

De val van Tammy Davidson las ik voor de leesclub van Ilona van Uitgeverij LS. We kregen het boek voor de kerst maar ik wilde even wachten dat ik het boek nog vers in mijn gedachte had tijdens de leesclub. Of ik mee kon doen aan de live bespreking was even afwachten hoe het met Mieps zou gaan maar gelukkig kon ik erbij zijn. Dit keer was de leesclub heel anders. Normaal stelt Ilona heel veel vragen aan ons maar dit keer werden de vragen gesteld aan Lex Passchier want hij was erbij en dat vond ik enorm leuk en echt een meerwaarde. Het was echt een dieper kijkje in het boek en dat kon ik echt waarderen. Het was fijn om naar hem te luisteren en de tijd vloog voorbij.

De laatste paar dagen lees ik maar een paar bladzijdes, ik ben moe en mijn concentratie is ver te zoeken. Komt wel weer want naast de zorgen voor Mieps is het op het werk druk en chaotisch en dan is lezen wat me te veel ontspanning geeft.

Januari was niet zoals verwacht dat geeft natuurlijk niks maar het had echt even wat relaxter mogen beginnen. We hopen dat onze Mieps goed blijft herstellen, wij weten dat we er nog lang niet zijn en ze nog veel zorg en aandacht nodig heeft alleen in hoe verre ze hersteld en hoe lang alles gaat duren dat weten we helaas niet.