Josha Zwaan – Zijspoor
Josha Zwaan is de auteur van Parnassia dat in 2010 lovend wer ontvangen en dat voor een debuutboek. Zijspoor is het vierde boek voor Josha Zwaan maar haar eerste non-fictie boek.
Onze hond drukt zijn neus tegen zijn blote arm en legt een poot op de bank
Jims hand omklemt de poot.
Binnen een paar uur lees ik Zijspoor uit. Het was totaal niet de bedoeling om het boek in één keer uit te lezen maar voor ik het wist waren de eerste 50 bladzijdes gelezen en toen honderd en daarna alweer het einde van Zijspoor. Ik had dit niet verwacht. Voor het lezen leek het me een interessant boek maar verwachtte ik ook een zwaar boek want het is niet niks als je nieren niet meer functioneren zoals ze moeten doen. Dat ik het boek dan ook in één keer uit las was voor mij een verrassing. Het boek was totaal niet zwaar. Het is enorm fijn geschreven, vanag de eerste bladzijdes wordt ik meegetrokken in het verhaal.
Het boek gaat over nierfalen een onderwerp waar ik normaal niks over hoor of lees. Het is op een prachtige manier gebundeld door dagboek fragmenten en herinnerigen van een moeder met elkaar te combineren. De zoon van Josha is ziek maar feitelijk gezien is vanaf da moment het hele gezin ziek. Je leest de ervaring van een moeder, de onzekerheid, de vragen, de onmacht.
Zijspoor zet je ook tot nadenken: “Wat zou ik doen?” Er zijn zo weinig nierdonoren en zoveel zieken. Zou ik een nier afstaan aan mijn naasten als ze het nodig hebben?
Een indrukwekkend en mooi boek over nierziekte, familie en wat we voor elkaar kunnen doen.
Recensie exemplaar met dank aan Ten Have en Inspirerend Leven