Kwart Marathon Rotterdam 2016

Afgelopen weekend was het Marathon Weekend in Rotterdam. Zoals jullie van de week al konden lezen was ik afgelopen zaterdag vrijwilliger tijdens de kids en mini marathon. Weer een super leuke ervaring erbij en mijn steentje bij kunnen dragen aan dit enorme evenement. Alleen vrijwilliger zijn dat kan natuurlijk niet als je hardloper bent. Op het moment van vrijwilliger zijn sta ik al in de startvakken en dan kriebelt het al om zelf te mogen. Gelukkig mag ik de volgende dag zelf ook starten maar dan wel op de Blaak voor de kwart marathon.

De kwart marathon van Rotterdam staat sinds 1 oktober 2015 in mijn agenda. Om 10 uur die dag zat ik achter mijn computer om me in te schrijven. De run van het jaar. Het zou voor mij de eerste run na mijn eerste halve marathon worden. Zandvoort kwam nog even tussendoor maar de focus lag nog steeds op Rotterdam. Ik heb er hard voor gewerkt om als een sterker persoon aan de start te staan. Rotterdam is speciaal. De sfeer bij de start, de mensen onderweg, het parcours en de Coolsingel. Hoe dichterbij de dag komt hoe meer de (gezonde) zenuwen komen. De voorpret is al ver voor de echte dag begint aan de gang en wat is dat toch heerlijk. Op vrijdag gaat het helemaal los. Nicole en ik maken een plan en wat heb ik daar zin in. Het plan van ruim twee maanden geleden ligt in de prullenbak en dat maakt dat ik nog meer zin krijg.

Na een slechte nachtrust, ja om half 2 dacht ik al dat het ochtend was en om 4 uur zag ik die wekker weer. Om 6 uur besloot ik eruit te gaan. Ik sta op met keelpijn, een paar glazen water later komt langzaam mijn energie weer terug en ik begin steeds enthousiaster weer te worden. Douchen, eten, heen en weer springen. Nicole en ik zijn er klaar voor. Een blij stuiterballetje in de woonkamer bij Ri. Laatste keer naar de wc en dan de auto in om richting de metro te rijden. Bij Blaak afscheid nemen van Rianne en onze warme kleding. De rij in voor de toiletten. Wat haat ik die rij. Weet je dat er ook supporters tussen staan. Laat ons plassen en ga lekker later. Na een tijdje weer uit de rij want het is te druk met weinig toiletten. Niet fijn want ik moet echt. Natuurlijk staan we nog best lang in het startvak te wachten, hadden we dan toch nog gekund bedenk ik me dan. Pech ik ga niet meer.

De sfeer in het startvak zit er al goed in, het is een enorm feest. Wij mogen van start in de tweede wave. Wat heb ik een zin en wat geniet ik van alles. De muziek is heerlijk, springen, klappen, handen in de lucht en ja hoor dan mogen wij van start. We gaan de start onderdoor en dan mogen we gaan knallen. Nicole gaat mij pacen en gaat dus het tempo bepalen. Omdat ze het tempo bepaalt probeer ik zo min mogelijk op mijn horloge te kijken. De eerste paar honderd meters loop ik links want daar aan de zijkant daar staat mijn eerste supporter. Ri staat daar te vlaggen voor ons. Zo fijn om al net na de start even een bekend gezicht te zien.

We lopen door de straten van Rotterdam. De straten waar ik normaal rij met de auto, waar de trams rijden daar loop ik nu met enorm veel andere lopers. Blijft toch bijzonder waar ik maar kijk ik zie alleen maar lopers. Mijn focus ligt op mij, Nicole en ondertussen genieten. Nicole bijhouden en enorm genieten dat is het belangrijkste. Dan zie ik daar de vlaggen van de Running Rebels Rotterdam en daar staat crewmattie Maaike tussen. High Five! Haha heerlijk om dat blije koppie te zien staan en dat ze anderen aanmoedigt terwijl ze zelf niet kan.

Rond de twee kilometer vraag ik aan Nicole “Heb je een ander plan dan afgesproken?” Het enige antwoord wat ik krijg is “Ja zo rond de 6:30 lopen” Ik vraag het want het langzaam starten van rond de 6:50 heeft ze niet gedaan. Ja, ik heb af en toe even op mijn horloge gespiekt. We lopen de eerste kilometers in 6:18, 6:38 en 6:29. Sneller als afgesproken maar het gaat top. Het drie kilometerpunt is in het prachtige Kralingse Bos. Een slinger van lopers gaat er langs de plas. Wanneer ik naar rechts kijk zie ik echt alleen maar een prachtige rij kleurtjes van hardlopers. Enorm druk maar we banen ons een weg hierdoor. De wc in het bos zie ik en dan ga ik twijfelen ga ik even stoppen? Ik moet nog steeds zo ontzettend plassen maar ik ga niet stoppen niet nu ik zo lekker loop. Gewoon niet aan denken. Het is nog maar een klein stukje.

De kilometers vliegen voorbij en ik kijk af en toe even op mijn horloge. Even kijken hoe snel we gaan en mijn lichaam nagaan hoe ik me voel. Ik voel me top en wat ben ik aan het genieten. Het Kralingse bos vliegt voorbij en we zien daar een paar Half Crazy Runners langs de kant, yeah. Wat geeft een bekend gezicht toch power. Vlak na hun het 7 km punt en dan is het toch echt aftellen. In mijn hoofd gaat er zoveel om. Ga ik dit volhouden? Hoe ga ik die finish overkomen? Het wordt vanaf dit punt wel zwaarder. Mensen kunnen er niks aan doen ze willen er langs maar dat betekend dat in de afgelopen 7 km ik zoveel mensen tegen mijn arm/schouder aan heb gehad en dat gaat zijn tol eisen. Nicole vraagt hoe het gaat. Ik geef aan dat mijn arm wel zwaar wordt maar we gaan lekker door ik geniet nog steeds van elke stap. Dit lange rechte stuk wat we lopen kan ik totaal niet meer herinneren. Ik zit te bedenken waar Maaike nu zal staan want ze schuiven elke keer naar een andere plek.

Foto gemaakt door Zélia

Vanaf de verte zie ik haar al staan in haar blauwe jasje. Met een luidspreker in haar hand staat Topper Maaike te cheeren en ik wordt helemaal vrolijk wanneer ik haar zie. Hartslag tot de max haha. High Five en allemaal succes wensen komen mijn kant op. Door hun loop ik deze kilometer in 6:14 wat zo snel is. Heerlijk wat een supporter met je kan doen. Op naar het volgende cheer punt. Eerst over het rotste stuk straat met ouderwetse tegeltjes. In het rondje bij Oostplein daar moet Ri staan. Nog iets sneller richting dat punt in 6:13. Het is toch een punt waar ik naartoe werk, de wedstrijd opgedeeld in stukjes. Ik zie geen vlaggetjes, ik zie geen Ri. Waar is ze? Een klein beetje paniek, ze is mijn punt wat is er gebeurt? Nicole kijkt naar me en verbaasd zich ook. Dat hakt er wel even in want waar is mijn zus. Ze zal niet zomaar weg gaan. Mijn telefoon pakken? Of wachten tot bij de finish? Ik ben de bocht door en dan zie ik ze, de vlaggetjes. Mijn lichaam komt weer tot ontspanning. Zélia en Ri staan daar samen met een bord en vlaggetjes en dat geeft me echt de laatste power die ik nodig heb. Ik ben zo blij ze te zien. Zo tof dat ook Zélia er is en ze samen daar staan mijn twee topsupporters.

Vanaf hun is het nog maar een klein stukje. Dit kan ik volhouden op dit tempo, denk ik, ik twijfel maar wil gewoon doorgaan op deze manier het voelt lekker. Onder de kubus woningen door en daar is de 10 km. We weten dan al dat we het geflikt hebben. Nu mogen we genieten dit is een extra stukje. Het magische laatste stuk. De Coolsingel over. Rijen met mensen, zoveel mensen die allemaal juichen en klappen. Nicole en ik weten precies wat we willen. We zig zaggen ons een weg over de Coolsingel nog even wat gas erop. Denken dat je niet meer kan en dan toch nog even kunnen aanzetten, dat is toch een enorm lekker gevoel. Honderd meter voor de finish pakken we elkaars hand. Hand in hand gaan we de finish over. Armen in de lucht.

Wat was dit fantastisch, we hebben het geflikt we zijn sneller dan vorig jaar. We hebben onze doelen gehaald, we hebben genoten en we hebben sneller gelopen dan vorig jaar. Mijn horloge geeft aan dat ik 10,94 km in 1:09:44 gelopen heb en de 10 km in 1:03:56! Veel meer dan verwacht. De officiële tijden: 10.55 km in 1:09:40 en 10 km in 1:04:49. Tijden waar ik zo trots op ben. Van 1:07:04 vorig jaar naar 1:04:49 dit jaar. Wat Nicole niet wist was dat als ik het gevoel zou hebben dat het kon ik ook wilde gaan voor mijn doel van vorig jaar. Vorig jaar wilde ik sneller als 2014 dat was 1:06:42. Ik heb dus beide jaren verslagen terwijl ik zo genoten heb.

Een enorme glimlach op mijn gezicht wat ben ik blij, ik stuiter helemaal. Mijn volgende reactie: Ik moet pissen. Allemaal dixies bij de finish die bezet zijn, wachten wil ik niet ik moet blijven lopen. Heel de weg ben ik blijven lopen met het gevoel dat ik moest plassen en gelukkig na een stukje lopen kan ik een dixie in die niet bezet is en wow dat was niet mind fucking nee ik moest echt enorm plassen het afgelopen uur. Maar hoe ga ik plassen? Ik sta helemaal te trillen van blijdschap op mijn benen en de dixie staat ook niet stil, toch. Wat ben ik blij dat die dixie er stond hé eindelijk al dat vocht kwijt. Terwijl we verder lopen stuur ik berichtjes naar de supporters, de jkr-crew, het thuisfront en eef de meeste berichten beginnen met aaaaaahhhh omdat ik dat het liefste had willen schreeuwen. Maar ik heb me ingehouden want er zijn al zat mensen die niet snappen dat ik nog zo’n stuiterballetje kan zijn volgens mij. Ik glimlach van oor tot oor. Ik wil mijn medaille, drinken en mijn supporters zien die ons op staan te wachten een stukje verder.

Ik lees de berichtjes die ik binnen heb gekregen van Eef terwijl ik aan het lopen was. Precies een screenshot van de app die net op 5 km springt. Ze kan me elke seconde volgen super leuk. Zo mooi om deze berichtjes te lezen en haar reactie op mijn net na de finish foto. Volgens haar staat mijn beeld niet stil en ben ik zelfs op de foto een stuiterballetje.

We gaan richting de medailles en wat voelt dat heerlijk als hij omgehangen wordt (Thanks Nicole dat je zei dat ze hem om moest hangen). We lopen verder, een banaan in mijn mond, een flesje drinken, een bekertje water en dan richting onze supporters.

Ik kan maar niet rustig worden en dans wandel richting stationsplein. Mag ik nog een stukkie, hihi. Daar knuffels en felicitaties. Op de foto bij de Supporters van Bewegen, samen maar natuurlijk ook met onze supporters en dan is het tijd om naar het parcours van de marathon te gaan om te kijken naar de toppers.

Rotterdam wat was je weer mooi. Volgend jaar ben ik er weer bij en ga ik nog harder schaven aan die tijd. Mijn PR staat op 1:02:42 volgens mijn gemeten tijd iets meer dan een minuut eraf lopen. Moet toch eigenlijk wel haalbaar zijn en het zou ook super leuk zijn. Maar voorop bij elke wedstrijd blijft genieten staan. Dus weer lekker trainen om volgend jaar nog beter aan de start te staan

Terwijl ik dit verslag al heb getikt en het ingepland staat voor vandaag (donderdag) lees ik Nicole haar wedstrijdverslag. Zo mooi om te lezen hoe ze het ervaren heeft en wat ook zij van plan was met mij. Wil je haar verslag lezen dan kan dat hier.

Bewaren

Bewaren