Lieneke Dijkzeul – Een vorm van verraad

In mijn kast was voor Een vorm van verraad nog geen boek van Lieneke Dijkzeul aanwezig. Toch wist ik dat een boek van haar al door mijn handen is gegaan. Even Google openen en Lieneke Dijkzeul intikken en daar verschijnen alle boeken met een plaatje. Daar zie ik direct Kortsluiting en Een bezem in het fietsenrek. Beide boeken las ik in mijn jeugd en Kortsluiting is me zeker nog wel bijgebleven waar die over ging. Een vorm van verraad is mijn eerste volwassenen boek die ik van Lieneke Dijkzeul ga lezen en daar was ik erg benieuwd naar.

Een paar dagen voor zijn huwelijk ontvangt inspecteur Paul Vegter een dreigbrief met de boodschap: ik ga iets rechtzetten, klootzak. Thuis blijkt er een tweede brief te zijn bezorgd, waarin zijn aanstaande vrouw – en collega – Renée wordt bedreigd. Ze maken zich zorgen, maar hebben geen enkel aanknopingspunt.

De dreiging wordt reëel wanneer er op een nacht een aanslag op het huis van Paul en Renée wordt gepleegd, die hen verbijsterd achterlaat. Ze krijgen bewaking en werken verder aan de zaak van een kind dat onder verdachte omstandigheden van een balkon is gevallen. Op hun trouwdag verlaten ze net het stadhuis – door een erehaag van collega’s in uniform – als er vanuit een rijdende auto een wapen op hen wordt gericht.

Je weet niet wat je zoekt tot je het hebt gevonden.

De uitspraak hierboven is van Talsma de collega van Paul Vegter. Deze uitspraak heb ik vrij in het begin van het boek gelezen en genoteerd. Een mooie zin vond ik het. Tegen het einde besefte ik me dat deze uitspraak heel erg bij het boek past. Je weet inderdaad niet wat je zoekt als je dit boek leest en als je het hebt gevonden vallen er allemaal stukjes op hun plaats.

Het zevende deel in de Paul Vegter serie

Met Een vorm van verraad heeft Lieneke Dijkzeul haar zevende deel geschreven in de Paul Vegter serie. Voor mij mijn eerste deel. Of ik iets mis in het verhaal? Vast wel maar heel eerlijk heb ik er weinig van gemerkt en vind ik dat je dit deel zonder de eerste zeven delen kan lezen. Voor mijn gevoel loopt er niet een rode draad doorheen die heel erg belangrijk is. De relatie van Paul Vegter misschien en de relatie met zijn collega’s maar daar lees je in dit deel ook over.

Het boek heeft wendingen die ik niet had verwacht dat zouden komen. Daardoor is het zeker leuk om te lezen. Het is naar mijn idee heel realistisch geschreven. Misschien is de aanslag wat het minst vaak voorkomt maar de rest wel. Hoe een verhoor gaat, een huisbezoek, een onderzoek, niks gaat heel erg snel maar de spanning en het ritme zitten er wel in. Het wordt nergens saai of langdradig en hierdoor lees je het boek enorm vlot uit. Ik wilde weten wie Paul Vegter en zijn aanstaande vrouw Renee wat wilden aandoen. Je raakt betrokken in het verhaal. Hoe dit komt? Door de omschrijving van de gebeurtenissen. Niet de voordeur ruit is kapot maar het glas in lood raam wat Paul zo mooi vond en als één van de weinige dingen nooit zou willen vervangen aan het huis. Het is heel persoonlijk gemaakt zelfs de beveiliging van Renee en Paul krijgen een gezicht.

Stukjes vallen op hun plek

Een aanrader om te lezen is Een vorm van verraad. Je gaat tot een bepaald punt niet verwachten wat er aan de hand is. Opeens vallen er dan wat stukjes in elkaar maar alsnog blijven er verrassingen over tot aan het einde. Voor mij betekend het lezen van dit boek dat ik zeker de volgende delen wil lezen en wanneer mijn boekenstapel ooit eens uitgelezen is dan zou ik wel bij het eerste deel van de Paul Vegter serie willen beginnen.

Een vorm van verraad is een echte Literaire thriller met een psychologisch randje. Je kunt Een vorm van verraad is voor € 20,99 te koop bij Bol.com (dit zijn affiliaitelinks – dat betekent dat als je een boek via deze link besteld, ik een percentage van de opbrengst krijg.)

Recensie exemplaar met dank aan Uitgeverij Ambo Anthos