Lucia van den Brink – Niemand zoals hij
Het persbericht van Niemand zoals hij van Lucia van den Brink verscheen in mijn mail een paar weken geleden. Altijd kijk ik eerst naar de cover. Nooit oordelen op de cover ik weet het. Ik wil graag weten welke kleuren er zijn gebruikt en welk lettertype wat doet het met me. Deze cover spreekt me aan. De kleuren, het zwart met het wit en roze. Ik wil ook weten waarom er kraanvogels op de cover staan. Dan lees ik het persbericht; Een ontroerend verhaal over een lieve opa, een eenzame kleindochter, karate en origami.
Het hele boek trekt mijn aandacht. Een verhaal over een opa en zijn kleindochter. Hoe zal dat verteld zijn en zeker omdat het via dagboekfragmenten zal gaan.
Renke heeft haar opa Pieter al een tijd niet gezien als ze opeens pakketjes van hem ontvangt, met post-its, kraanvogels van origami en dagboekfragmenten. Pieter is naar Japan vertrokken nadat hij te horen kreeg dat hij lijdt aan de ongeneeslijke spierziekte ALS. Waar Renke alle tijd van de wereld heeft, weet hij dat zijn dagen geteld zijn. Hij probeert er het beste van te maken en wil karatetraining volgen bij zijn vriend Yamada. Doordat hij langzaamaan afscheid moet nemen, krijgt de schaduwzijde van zijn persoonlijkheid soms de overhand. Op die momenten schrijft hij in zijn dagboek.
Als Renke haar baan verliest, reist ze haar opa achterna in een ultieme poging hem echt te leren kennen. In Nederland was ze voortdurend bezig haar leven te delen op haar blog en via social media, maar tijdens haar reis komt ze erachter dat niet alles te delen valt. Hoe graag ze dat ook zou willen.
Wat vond ik van Niemand zoals hij
De band tussen Renke en opa Pieter staat centraal in dit verhaal. De band tussen opa en kleindochter. Hierdoor heb ik menig maal moeten denken aan mijn opa. Die was voor mij heel bijzonder en daarom heeft hij ook een prominente plek in ons huis zodat hij altijd bij me is. Renke heeft haar opa niet zo goed gekend maar hij heeft wel een bijzondere indruk achter gelaten en ze is heel benieuwd naar haar opa.
Door de dagboekfragmenten leert ze haar opa kennen. Als lezer leer je opa Pieter ook kennen maar Renske leren kennen is wat lastiger omdat ze zichzelf nog niet kent en in een proces zit om zelf ook te ontdekken wie ze is. Tijdens het lezen groeit Renske, door de brieven van haar opa maar ook de reis die ze maakt.
Lucia van den Brink zorgt dat een korte periode een mooie indruk achterlaat. Zelfs na het lezen. Je leest over de ziekte ALS wat het met iemand doet maar niet op een zielige of dramatische manier maar vanuit de persoon die er mee omgaat wat een last het is en hoe die geen last wil zijn voor een ander. Het schrijven is een verwerkingsproces en dat volg je om en om met de gebeurtenissen van Renke. De verhalen zijn goed door elkaar te lezen tot ze samen komen.
Een aantal zinnen maken ook indruk;
‘Kintsugi,’ zei opa. ‘Zo heet de techniek waarmee je een perfecte imperfectie maakt. Als je gebroken bent, betekent dat niet automatisch dat je lelijk bent. Na een breuk ontstaat er ruimte. Dat is de plek voor het goud. Als je het een kans geeft maakt het je mooier dan je ooit bent geweest.’
‘Jullie waren samen omdat je aan hem dacht.’
Niemand zoals hij is een mooi boek over doorzettingsvermogen, liefde, hoop, verdriet en rouwverwerking. Een aanrader om te lezen het boek is te koop voor € 20,99 te koop bij bol.com (dit zijn affiliaitelinks – dat betekent dat als je een boek via deze link besteld, ik een percentage van de opbrengst krijg.)
Recensie exemplaar met dank aan Uitgeverij Ambo Anthos
