Motivatie kan soms goed verstopt zitten

Motivatie is een apart iets. Het is een gedrevenheid om energie te investeren in een actie waarvan je denkt dat hij de vervulling van je eigen behoefte dichterbij brengt. Een paar weken geleden ben ik begonnen met mijn road to 5k. Deze stagneerde door een minder prettige week voor mijn buik/gezondheid. Hierna vond ik het ontzettend moeilijk om de draad weer op te pakken. 

Het hardlopen is gestagneerd en de motivatie is goed verstopt

De dagen dat ik niet kon sporten van de pijn zocht ik mijn rust. Ik deed rustige oefeningen en begon zelfs met zeven dagen yoga. Het binnen actief zijn doet me goed maar is soms niet makkelijk want ik train in de woonkamer naast de bank. Als ik thuis kom ga ik niet gelijk sporten maar eerst eten en dan even rusten voor ik actief ga zijn. Natuurlijk zit ik dan heerlijk onder mijn dekentje en op de grond is het fris. Niet als ik eenmaal bezig ben maar wel als ik begin. Na die zeven dagen yoga en krachttraining kon ik die week erna, dus deze week zeker weer beginnen met hardlopen. Ik deed het niet.

Ik deed het niet, ik was deze week niet gemotiveerd. Dit begon al op een zondagavond. Er zou deze week weer een persconferentie zijn. Één persconferentie werden er uiteindelijk twee. Mijn mening over de aanstaande persconferentie was bij ons thuis duidelijk. Het maakt me onrustig, uiteindelijk veranderde er voor ons nog niks. Ik was bang voor een avondklok maar die bleef uit. Heel blij mee want dat betekend dat ik kan blijven wandelen na het werk en hoe laat ik dat ook wil. Toch merk ik dat al deze veranderingen, het weer en het nieuws niet goed zijn voor mijn rust.

Maandagochtend begon ik met een workout en in de avond yoga. Dinsdag deed ik in de avond nog een workout en yoga maar woensdag was het over. Ik was kapot. Na het werk was liggen het enige wat ik wilde. Donderdag was het nog een tandje erger toen was slapen het enige wat ik wilde. Ik gaf hieraan toe. Mijn hoofd vond het lastig, heel lastig want ik weet hoe belangrijk bewegen voor me is. Helaas kon ik echt niet anders. Vrijdag kwam er al bericht dat er weer een persconferentie aan zat te komen. Op dat moment wisten we nog niet wanneer. Ik maakte een strak schema voor de volgende ochtend en dat was fijn.

Tweede persconferentie en de motivatie is weg

Om 11 uur waren we in het bos om de herten en Alfred eten te geven. Hierna begonnen we aan onze wandeling door het bos en daar kwam ook het bericht tot ons dat deze avond er een persconferentie zou zijn. Natuurlijk lekte alle maatregelen alweer. We wandelden verder naar de kinderboerderij. We gingen naar Twister en Kraaltje en Croosje en ik wist al dat ik niet kon zeggen tot volgende week. Na even geknuffeld met ze te hebben zei ik tot snel jongens. Wat ga ik ze missen! In de avond kwamen de definitieve berichten. Alles dicht behalve de essentiële winkels. Ik was mega onrustig, kon me draai niet vinden. Oneerlijk voor de bedrijven die het al tijden moeilijk hebben, oneerlijk voor de mensen die gewoon afstand houden, schoon blijven en willen werken aan hun gezondheid.

Even was ik uit het lood geslagen want het enige wat ik nog deed naast werken was naar de sportschool gaan. Dat kon alleen nog op zondag doordat corona na 17:00 opeens wel bestaat in de sportschool. Nu was de zondagochtend ook weg. Mijn aanstaande vakantie die ik eindelijk heb valt in duigen. Niet dat ik veel op de planning had maar we wilden naar de bios voor The Matrix gewoon iets simpels lekker vroeg maar helaas dat gaat niet.

Vermaken doe ik me natuurlijk best hoor maar mijn motivatie voor veel is goed verstopt. Ik moet hem echt opgraven. In de ochtend staat mijn wekker al heel lang op 6 uur maar eruit gaan dat werd later en later. Ik heb het zelfs zo erg gemaakt dat ik half 8 uit mijn bed stapte en om 10 voor 8 in mijn auto stapte om naar mijn werk te gaan. Zo niet mij. Ja een eerlijk verhaal dat ik hiermee struggle. Het is het leven en waarom het me zo bezig houd geen idee en weet niet altijd wat te doen dan eraan toe geven.

Ik heb de liefste vriend die er is en die me motiveert om op te staan in de avond en wat te gaan doen omdat ik me daarbij beter voel. hij had zelfs gezegd als er een avondklok komt ga je gewoon naar buiten hoor om te wandelen. Hij merkt denk ik wel hoe belangrijk het voor me is om te bewegen, ik voel me dan zo veel beter.

Zondagochtend reed ik niet naar de sportschool maar om 8 uur rolde ik mijn matje uit en startte mijn training. Natuurlijk een hele andere training dan ik normaal doe maar ik heb een uur getraind. Eerst met een vervelende kat die alleen maar wilde spelen. Die heb ik even in een andere kamer gezet en toen kon ik heerlijk aan de slag. Erna even bijkomen en toen ben ik 4 km gaan pokemon wandelen op een aardig tempo. De verandering mag ik niet zo erg mijn gevoel laten beïnvloeden vind ik maar het gebeurt en daar doe je niks tegen. Voor deze week maak ik een schema en dat ga ik afvinken.

Hoe ga jij om met alle veranderingen die er elke keer zijn? Blijft jouw motivatie aanwezig of heb je ook moeite met motivatie vinden?