Ronde van West 2016

Een hardloopevenement die ik sinds ik begonnen ben met wedstrijden te lopen nog geen één keer heb overgeslagen is De ronde van West. Deze zal ik ook niet snel overslaan. Dit hardloopevenement staat in mijn top. De sfeer is leuk, het parcours top en iedereen is gelijk. Snelle en langzame lopers iedereen wordt onthaald en aangemoedigd. Daarnaast vind ik het een leuke buurt. Een mini dorpje in een grotere plaats.

Het eerste jaar ging ik er alleen heen, het tweede jaar was Rianne erbij en vorig jaar liep ik een deel met bekenden. Dit jaar was super leuk. Mijn ouders en zus gingen mee. Kon ik mijn ouders laten zien waarom ik De ronde van West zo leuk vind. Om half 7 pikten ze me op. Daar gaan we, met nog 45 minuten voor de start zijn we onderweg. Bij het stoplicht zien we een bordje aan staan. Ik krijg het op mijn heupen! De brug staat open. De seconden tikken voorbij. Noodplan bedenk ik alvast. Gelukkig komen we op tijd want we hoeven maar net over de brug te zijn maar toch niet relaxt. Die brug is te vaak open voor de vaart.

Wanneer we lopen richting het evenement terrein voel ik de fijne sfeer al. Ik heb echt zin om te gaan lopen. De gezonde zenuwen zijn er ook. Eerst gaan we mijn startnummer halen op het veld. De nummers worden uitgegeven op achternaam, ideaal wanneer er een korte lijn bij de C staat. Natuurlijk even plassen en dan richting de start. Het gaat hier zo relaxt echt fijn. We zien de kleintjes nog lopen en dan mogen wij inschuiven op het start gebied. Muziekje aan, horloge klaarzetten, allemaal een paar stapjes naar voren, zwaaien en lachen naar papa, mama en ri en bam daar gaan we.

Kilometer 1 – 6:01
De snelle en langzame lopers starten door elkaar heen. De langzame lopers zijn nu voor de eerste paar honderd meters ook snelle lopers. Hierdoor vind ik niet gelijk iemand waar ik achter kan haken. Altijd fijn als iemand voor je het tempo kan bepalen. Het plan was rustig starten maar dat ging dus niet echt lukken. Ik werd echt meegezogen in de snelheid van iedereen. Mijn gedachten waren dus in die eerste meters dus al gelijk aan de gang; kom op rustig aan, ga rustiger, laat maar dan maar dit volhouden. De weg is veel te smal waar we starten en veel mensen lopen breed. Ik ga gelijk maar wat inhalen, wel krap maar ik ga een paar mensen langs. Voor ik het weet zit deze eerste kilometer er alweer op.

Kilometer 2 – 5:54
Net na het 1 km punt keren we om en gaan we hetzelfde stuk terug. Een driekwart van de rotonde en dan richting mijn supporters. Ik zie ze staan aan het einde van de weg en daar wordt ik blij van. Even iemand langs de kant zien dat werkt zo lekker. Bocht om richting het industrie gebied.

Kilometer 3 – 6:08
De zon schijnt fel en warm. Dit is wel erg warm. Wat ben ik blij dat ik voor de 5 km heb gekozen. Een stuk schaduw, die pak ik even mee. Aan het einde van de weg dijk omhoog. Nu komen we op fijn asfalt en merk ik dat het wel zwaar wordt om in een constant tempo te blijven. Normaal gaan we hier naar rechts nu naar links en we zijn al over de helft. Ik zak wat af. Dit wil ik niet. Ik zie op mijn horloge dat de 30 nog steeds in beeld staat en heel af en toe zegt hij weer 29. Dat is het fijne van mijn horloge hij kan de eindtijd inschatten.

Kilometer 4 – 6:04
Kom op beetje gas erop. Al is het maar een klein beetje. Ga mensen inhalen. Dit rechte stuk trek ik echt weer aan mezelf. Ik weet dat ik er bijna ben maar toch lijkt het best wel ver. We gaan weer een dijk omhoog. Gelukkig ben ik ergere dijken gewend maar het haalt de snelheid er toch een beetje uit. Daar bovenop die dijk daar staan ze weer. Rianne seint hoe het is. Of ze me gesnapt heeft geen idee. Dijk naar beneden en daar loop ik langs de snelle lopers die al bijna bij de finish zijn.

Kilometer 5 – 5:49
Het leukste maar ook rotste gedeelte komt eraan. Door een klein steegje over rot kinderkopjes. Maar langs de enorm aardige mensen. Ze juichen voor ons, luiden de bel en staan klaar met water en sponsen. Ik neem maar wat graag een spons aan om wat af te koelen. De kinderkopjes laat ik achter me. Ik mag weer op het asfalt. Nu ga ik de langzame lopers tegemoet lopen. Voor mij zijn de laatste kilometers aangebroken. Mijn horloge telt af. Ik probeer te versnellen. Weer de dijk op en gelijk de dijk naar beneden.

Daar de laatste aanmoedigingen. Ik meld dat er nog zeven seconden af moeten. Papa roept naar me dat ik het kan. Hoor ik Rianne ook? Geen idee ik ben maar met één ding bezig; SPRINTEN! De dijk af naar beneden gaat lekker want je kan gelijk de bocht nemen. Ik zet aan en dan de voel ik wat omhoog komen. Nee niet kotsen gewoon doorgaan. Kotsen kan je toch niet kom op! Bijna onder de magische dertig.

Nog een laatste keer zet ik aan en dan ben ik over de finish. Wow ik zie op mijn horloge 29:56! Onder de 30 minuten. Dit had ik in de ochtend zo niet verwacht, gehoopt zeker maar verwacht totaal niet.

Medaille, water en stoeprand. Ik moet gewoon even zitten en ademhalen. Mijn 3e 5km wedstrijd en weer tijd eraf gesnoept en nu dus onder die magische 30. Ik zie papa en mama zoeken naar me. Pap roepen heeft weinig zin met al die ouders. Waar is Rianne, Ri!! Ntuurlijk hoort ze me niet hahaha. Opstaan heb ik echt geen zin in. Ja mama radar werkt ze ziet me. Het besef dat ik het gedaan heb volgt pas later, ergens midden in de nacht.

Helaas zijn de tijden van de 5 kilometer lopers na 23 minuten verloren gegaan. Officieel staat het dus nergens geregistreerd maar gelukkig had ik mijn horloge om.

Tot volgend jaar Ronde van West! Wordt het dan weer de 5 of ga ik toch weer voor de 10 km. Gelukkig hebben we nog even om erover na te denken.