
Run for KiKa 10 km Rotterdam
Afgelopen zondag was het dan eindelijk tijd voor Run for Kika. Vorig jaar hoorde ik ervan maar toen was het al te laat dat ik het wist. Dit jaar was ik ruim op tijd. De datum was voor mij ook speciaal. Run for Kika was op 28 juni, op mijn 30e verjaardag.
Dankzij donaties van Maaike, Rianne, Mama en Papa, Karin Valentijn van Relax & Run, Emiel, Ron en Monique Stek van Mes Repro, Selfia, mijn schoonouders, Zélia en Wendy ben ik op een totaalbedrag gekomen van € 200.- Een prachtig bedrag wat ik nooit verwacht had bijelkaar te halen. Elke keer als er weer een mailtje kwam van een donatie was ik blij, de bedragen maakten me allemaal blij. Of je nu € 10.- of € 50.- hebt gedoneerd dat maakte niet uit ik was net zo enthousiast. Bij deze wil ik jullie dan ook bedanken voor de donaties en de lieve berichtjes erbij.
De ochtend voor de run verliep natuurlijk anders dan normaal. Ik had eerst cadeaus uit te pakken. Drie pakketjes van mijn vriend en een doos vol cadeautjes van een vriendin. Alle cadeaus waren zo leuk en totaal niet verwacht. Toen alles uitgepakt was begon mijn ritueel. Ontbijten, drinken, douchen, drinken, plassen (heel veel plassen) weer wat eten en net na 11 uur vertrokken we richting Rotterdam.
Omdat ik jarig was en de run voor KiKa was ging Tijn met me mee. Heerlijk dat hij erbij was, samen met de auto, rondje lopen en wachten. We haalden mijn shirt op en toen kon ik mijn startnummer bevestigen. Ondertussen waren papa, mama en Rianne er ook.
Natuurlijk even plassen en toen werd ik omgeroepen. Je bent jarig of niet. Quintis zong voor me, ik moest op het podium komen en er werden wat vragen gesteld. Ik vond het spannend maar wel erg leuk. Erna was het tijd om naar de start te gaan. Ik aan de ene kant van het hek, mijn support aan de andere kant. Nog even een kussie van tijn en lachen met mama om de warming-up. Met de eerste groep mag ik van start. Nadeel van geen echte start vakken is dat er bij mij veel snelle lopers stonden. Ik ging dus automatisch iets te snel van start. Het voordeel, ik ben niet binnen no-time één van de laatste. Er is een klok maar geen tijdsregistratie. Tijdsregistratie is ook niet het belangrijkste van deze dag. Kika dat is ’t belangrijkste.
Ik probeerde snel mijn eigen tempo te vinden. Mijn normale tempo voor tijdens een wedstrijd was nog best zwaar. Het was erg benauwd dus nog iets langzamer was het plan. Niet snel, maar helemaal blijven hardlopen dat was het plan. Het was de eerste wedstrijd dat ik mijn drinkgordel om had. Super fijn want beide flesjes heb ik helemaal leeg gedronken.
De route was echt super leuk. Langs de weg, door het bos, langs het water, over bruggetjes, een diversiteit aan wat je te zien had. Langs de route verspreid stonden ook mensen de meesten klapten voor iedereen, echt super tof. Bij 4 km besefte ik dat ik niet twee keer langs mijn ouders kwam. Ik had de route verkeerd bekeken. Ik baalde nu zou ik ze niet twee keer zien en je support zien kan zo’n lekkere boost geven.
Het bruggetje over en daar staat een enorme rij mensen. Iedereen staat de lopers aan te moedigen. Opeens zie ik papa, super handig dat hij boven zoveel mensen uitsteekt. Dan zie ik ook Tijn, Ri en mama. De kilometer die hierna volgt loop ik sneller, ze hebben me power gegeven. Ik loop hetzelfde rondje nog een keer, het benauwende begint wel zwaarder te worden. Toch houd ik vol, zat menden die het niet kunnen en wel willen doen.
Bijna bij het einde, waar zullen ze staan, zou ik ze zien, zullen ze mij zien, zoveel vragen en gedachtes. Nog een kleine versnelling en daar staan ze net na de finish.
Wat was het een topdag!
Foto’s gemaakt door Kika, papa en tijn