Running; Waar is het allemaal begonnen
Waar is het allemaal begonnen. Wat doet het met me. Welke trainingen vind ik het leukst. Draag ik lange of korte broeken in de winter. Hoe motiveer ik mezelf. Hardlopen heeft veel voor mij veranderd. Ik ben veranderd door het hardlopen. Wat het met me gedaan heeft, bijzondere momenten die ik heb meegemaakt ik wil dit gaan delen. Daarom begin ik met waar het begon.
Mijn aller eerste stappen met hardlopen maakte ik toen ik nog thuis woonde. Dit was in de periode dat ik geen werk had. Er stonden nog een paar Rucanor schoenen in mijn kast. Enorm lelijk, oranje met zilver en waarschijnlijk niet voor hardlopen geschikt. Op dat moment dacht ik niet na over wat voor soort schoenen ik aantrok ik ging naar buiten. Het was lente, prachtig weer en ik had weinig zin om wat te doen. Naar buiten wilde ik wel even bewegen. Wandelen vond ik maar niks dus ik ging wat hardlopen. Heel serieus kan je deze eerste pogingen niet noemen want ik ging niet wanneer het regende, ik ging al helemaal niet meer toen het koud werd.
Na een periode ging ik weer bewegen. Wandelen met een vriendin elke avond wat in een steeds sneller tempo ging en hier en daar ging het met wat snelheid. Deze periode was heerlijk. De vriendschap verdween, het naar buiten gaan was niet meer zo vanzelf sprekend zeker niet toen het donker werd buiten.Niet lang hierna ging ik elke dag fietsend naar mijn werk. Elke dag ruim 22 km fietsen. Nou dan heb je heel dat hardlopen in de avond niet meer nodig. Genoeg beweging en na een flinke trap tegen de wind had ik zeker geen zin om weer in beweging te komen.
De auto zorgde dat ik ging hardlopen
Op 20 september 2011 mocht ik mij de trotse bezitter noemen van mijn rijbewijs en auto. Vanaf die dag ging ik met de auto naar mijn werk. Op een paar uitzonderingen na ging ik niet meer op de fiets. De eerste paar dagen vond ik dat heerlijk. Ontspannen kwam ik thuis. Toch ging ik wat missen. Het fietsen naar huis was ook een uitlaatklep, ik kon mijn frustratie eruit fietsen, de dag achter me laten en genieten van de buitenlucht. In de auto naar huis komen er frustraties, geen frisse lucht en ik miste activiteit.
23 oktober 2011 begon ik met hardlopen. Een maand nadat ik mijn rijbewijs en auto in bezit had genomen was het tijd om weer iets te gaan doen. Hardlopen dat was het idee. Waarom? Ik kon het doen wanneer ik wil, waar ik wil en het was in de buitenlucht allemaal punten die voor mij win win waren. Of het zo moest zijn viel er post op de deurmat. Post van VGZ mijn zorgverzekeraar. Een brief met daarin informatie over lessen van start to run. Lessen die ik op mijn ipod kan zetten en aan kan zetten wanneer ik wil trainen. Start to run voelde erg goed. Ik wist wanneer ik moest lopen, wandelen en hardlopen. De stem was fijn. De muziek lekker afwisselend en drie keer in de week even naar buiten viel mee.
Nog steeds die Rucanor schoenen
De schoenen die ik droeg? Nog steeds de Rucanor schoenen. Hoe fout want ik had ze al niet meer aangehad sinds ik ze in de kast had gezet in 2007. Na een aantal lessen besloot ik dat de schoenen totaal niet geschikt waren voor mij. Samen met mijn moeder kocht ik mijn eerste paar hardloopschoenen. In het Alexandrium, ik weet de winkel nog, de plek waar ik zat om ze te passen en waar ik op lette. Waar ik naar keek? Is het een stevige schoen en ziet hij er leuk uit. Zwart met paars. Veters met zilveren draad erdoor. Ze zien er super tof uit, ze zitten goed, dribbel dribbel, ja ik neem ze.
Mijn eerste hardloopbroek en shirt
Alleen hardloopschoenen wordt hem natuurlijk niet. Wat ik aan had tijdens het hardlopen voor ik mijn outfit kocht weet ik niet. Mijn eerste outfit weet ik wel, ik heb hem nog steeds en hij functioneert nog perfect. Een zwarte winter thight met roze streep, een wintershirt helemaal roze en een jasje zwart met roze. Handschoenen erbij in zwart/roze en ik ben compleet. Allemaal van Asics. Wat was ik trots, een heel pakkie nu kon ik echt beginnen. Één setje kleding maar
Weet jij nog hoe je bent begonnen?
Je eerste paar schoenen? Welk outfit je droeg?
Ik was eigenlijk een echte hardloophater vroeger. Dat is denk ik al begonnen bij de gymlessen op de middelbare school. Maar op een gegeven moment kwamen toch een keer die kriebels, ik werd nieuwsgierig, wilde het toch wel eens proberen. Ik had de conditie van een dood paard en daar wilde ik graag iets aan doen. Dus ging ik hardlopen. Het eerste lesje van Evy ging ruk, na een halve minuut rennen was ik al buiten adem. Maar het voelde ook wel goed. En dat het na een paar lesjes steeds beter ging motiveerde enorm. Inmiddels loop ik al een jaar of vier hard volgens mij.
Zo herkenbaar he dat je het tijdens de gymlessen niet leuk vond. Goed dat ondanks dat je buiten adem was wel goed voelde en nu met je mooie doel voor kika te lopen zelfs ben je veel verder dan toen je begon. Lekker van blijven genieten.
Ik ben echt serieus begonnen met hardlopen in 1996. Daarvoor had ik eerdere pogingen gedaan om te gaan rennen, maar ik hield er snel mee op. Ik heb wel altijd wel aan sport gedaan hoor. Eerst heb ik net als de meeste kinderen mijn zwemdiploma gehaald en daarnaast zat ik samen met mijn jongere zusje op gym.
We woonden toen nog bij ons ouders in Zeeland en waren echte waterratjes. Daarom heb ik ook een tijdje op Reddend zwemmen gezeten. Dasr ging ik na het behalen van mijn brevet voor Reddend zwemmen ook weer van af. Ook omdat het niet echt dichtbij huis was en ik ging altijd samen met mijn broer o de fiets dasr heen. Totdat hij er geen zin meer in had, ben ik er ook vanaf gegaan.
Toen ben ik op korfbal gegaan. Via twee school vriendinnen ben ik daar naartoe gegaan. Daar heb ik wel een aantal jaar opgezeten. Daar hadden we ook looptraining, maar ik vond dat vreselijk! Laat mij maar lekker met de bal sporten! Ook daar ging ik na 3 jaar vanaf.
Via de bibliotheek las ik wel boeken over hardlopen. Ik wilde wel inspiratie opdoen en ging toen ook zo nu en dan met mijn jongere zus of met mijn vader een eindje hardlopen. Alleen ik kon ze niet bijhouden en gaf het snel op!
Toch haalde ik voor gym op school wel altijd de coopertest en we moesten altijd eind van het schooljaar een rondje van 3 kilometer kunnen rennen. Ik was dan als een van de snelste meisjes over! Of het zegt iets over de rest van de meiden? Of ik kon het gewoon🤣 Maar ik haalde daarmee wel een dikke voldoende voor gym!
Na mijn midelbare schooltijd ging ik naar het MDGO in Vlissingen. Ik moest daarmee ook de dubbele afstand naar school fietsen! Mijn middelbare school was zo’n 6 kilometer op de fiets. Nu waren het er 12. Daarmee merkte ik dat mijn conditie steeds beter werd!
Via mijn rijinstructeur ben ik later weer op rugby gekomen. Tijdens de rijlessen had hij het daar wel eens over dat hij rugby speelde. Ik ben toen eens gaan kijken en vond het direct een leuke sport. Omdat we weinig dames hadden, trainden we samen met de mannen. Daar werdt je wel ontzettend sterk van!
Ik trainde 2 keer in de week en op zondag hadden we een wedstrijd. Om voldoende dames te hebben om een team te vormen, zaten we samen met een dames team uit Breda. We trainden dan ook wel eens gezamenlijk. Ook behoorde daar weer looptraining bij!
Ik leerde ook mijn eerste vriend kennen bij de rugby. Hij wielrende naast de rugby. Niet bij een club maar voor zichzelf. Ik kon toen de oude racefiets van mijn vader overnemen. En zo fietsten we samen geregeld mooie tochten. En we zijn, doordat we van de rugby geblesseerd raakten daarmee gestopt. Ik kreeg last van mijn schouders omdat ik popper was. Dan moet je je tegenstanders wegduwen om de bal te pakken te krijgen.
De verkering ging uit omdat ik naar Den Haag verhuisden voor Studie en werk. Dat was in 1994. Ik bleef wel regelmatig op de racefiets trainen om in conditie te blijven. Ik deed een opleiding in de horeca. Dus onregelmatige tijden en niet al te gezonde voeding. Ik was toen ook een stuk zwaarder dan nu!
Mijn jongere zus ging in 1995 stage lopen op Lanzarote. Zij liep daar stage op Club Lasanta! Een paradijs voor sporters! En ik ging daar voor 10 dagen naartoe. Zij moest overdag werken. En ik vermaakte mij daar met allerlei sporten. Zoals windsurfen, tennis, zwemmen en ik deed zelfs mee met een Run bike Run. Nou, die run ging voor geen meter! Het was daar warm maar ook heuvelachtig! Ik had voor 2,5 kilometer 21 minuten nodig! Haha, en ik was de allerlaatste van de 15 deelneemsters!
Maar supertrots dat ik het had gedaan.
Terug in Nederland wilde ik toch blijven sporten en ik werd lid van de sportschool. Ondertussen had ik ook bij de Marine gesolliciteerd. En ik wist dat je daarvoor wel een goede conditie moest hebben. Ik kwam door alle keuringen, maar moest wel een jaar wachten totdat ik de opleiding in kon.
Ik ging bijna dagelijks nasr de sportschool en ik ging 2 keer in de week zwemmen. Eerst begon ik rustig aan op de loopband met hardlopen. Dat ging steeds beter! En ik had ook ednvdoel voor ogen. De CPC loop en dan wilde ik meedoen aan de 10 kilometer! En natuurlijk de sporttest voor de Marine halen! Ik ging ook meer buiten rennen. Van de clinics die je tegenwoordig heb, bestonden toen niet. En voor dat jaartje had ik ook geen zin om bij een atletiek vereniging te gaan. Zeker met die onregelmatige diensten!
In maart 97 liep ik dan mijn allereerste 10 kilometer wedstrijd! En het ging goed! Ik deed er een uur over en vond het direct hartstikke leuk! Een maand later trad ik dan in dienst van de Marine! De dames moesten 1900 meter halen in 12 minuten, de mannen 2400 meter. We moesten 20 situps en 10 push ups en de mannen 30 sit ups en 20 push ups in 1 minuut! Nou ik slaagde hiervoor met vlag en wimpel! Ik liep 2500 meter, deed 40 sit ups en 20 push ups! En gedurende de opleiding van 6 weken sportte we ieder dag! En vervolgens ben ik het hardlopen steeds leuker gaan vinden. En ik ben steeds langere afstanden en wedstrijden gaan lopen.
Tot de dat van vandaag benbik nu een zeer gedreven hardloopster geworden. En heb ook andere mensen weten te stimuleren om dit ook te gaan doen! Lang verhaal, maar zo is het dus begonnen.
In 2000 liep ik mijn eerste halve marathon en in 2004 mijn eerste hele marathon. Inmiddels staat de teller nu op 23 marathons. Faar ben ik best wel trots op!
Zo kan het dus lopen.
Groetjes van Carina
Mooi om jouw verhaal te lezen en leuke blog heb je ook! 23 marathons dat zijn er veel daar mag je zeker trots op zijn zeg