Susanne Koster – Lege Kamers
Een cover met indringende ogen die je aanstaren. Geen specifieke kleur maar een landschap dat je ziet weerspiegelen in de ogen. Verder alleen maar wit en zwart. Dat is de cover van Lege Kamers van Susanne Koster.
Waar gaat Lege Kamers over?
Na een traumatisch gebeurtenis verhuizen Venita, Emilio en hun ouders. Ze verhuizen van een dorp naar de grote stad. Venita is er eenzaam, gelukkig leert ze Camila kennen. Maar is Camila wel goed voor haar en hoe gaat Venita om met de traumatische gebeurtenis. Camila is de vriendin die precies weet wat Venita doormaakt, die er is als ze haar nodig heeft maar waar is ze als ze haar mist. Dan ontmoet Venita Tess. Het gezin leeft op door de aanwezigheid van Tess en toch gaat het met Venita niet al te best. Het verleden houd haar bezig maar praten erover mogen ze niet.
Wat vond ik van Lege Kamers?
Lege Kamers is een boek waar niet veel in gebeurt en toch gebeurt er veel. Het speelt namelijk af op maar een paar plekken. Thuis bij Venita, het dierenasiel, de plek in de stad van Camila en Venita en het ziekenhuis. Voornamelijk speelt het zich thuis af. Er zijn geen tripjes, uitjes of dergelijke maar toch maakt dit niet uit voor het verhaal want het verhaal van Venita is interessant en aangrijpend. Je leest hoe het met haar gaat, hoe ze omgaat met situaties of juist niet. Je ervaart hoe haar familie op haar reageert en hoe de toestand van Venita invloed heeft op het gezin.
Het is een aangrijpend verhaal doordat de jonge Venita een psychose heeft. Je wilt weten hoe ze hiermee omgaat en hoe ze hieruit gaat komen.
Lege Kamers las ik enorm snel uit. Het is makkelijk geschreven en er is gezorgd dat je wil blijven lezen om te weten hoe het met Venita gaat. De titel snapte ik eerst niet helemaal maar aan het einde werd deze logisch en vind ik het een hele goede keuze.
Recensie exemplaar met dank aan Uitgeverij Clavis