Wat ik mis aan hardlopen

Zaterdag 9 april, ik rij door Rotterdam en zie de borden en hekken staan. De borden en hekken om Rotterdam af te sluiten voor de marathon. Het besef is er dat ik dit jaar niet aan de start zal staan. De eerste die weer echt in het eigen weekend door kan gaan en ik ben er niet bij. Niet klaar voor maar ik mis het. Alle berichten over Rotterdam die voorbij komen maakt het gemis groter en groter. Het gemis van hardlopen maar ook het lopen door Rotterdam. 

Wat ik mis aan hardlopen

Door mijn hoofd gaat wel mis ik het hardlopen of mis ik het erbij zijn. Ik kan met volle overtuiging zeggen dat ik het mis om te hardlopen en mijn voetstappen achter te laten in de mooiste stad. Dat gevoel aan de start, de mensen langs de kant. Maar het mooiste onder de kubus woningen door even vloeken dat dit stuk nog zo lang aanvoelt en dan rechtsaf de Coolsingel op. Wanneer ga ik versnellen, deze hele weg voelt zo magisch om er te lopen. Het publiek, de muziek het ritme van mijn voeten over de Coolsingel. De finish en de ontlading van het weer gedaan hebben. Dit hele gevoel dat wil ik weer voelen.

Dit ga ik weer voelen! Één ding was duidelijk ik moest Nicole bellen dit weekend of van de week. Al te lang niet gesproken en we moeten aan de bak. Ja ik zeg we want Rotterdam loop je nooit alleen. Zelfs niet als je beide een andere afstand loopt loop je hem niet alleen. Nicole belde die avond al zelf, af en toe zijn wij heel eng. Natuurlijk ging ons gesprek over Rotterdam en over hardlopen. Want we missen het hardlopen samen.

Wat ik mis aan hardlopen is het leeglopen van mijn hoofd, een afstand afleggen en genieten van de omgeving in een lekker tempo. Een grotere afstand af kunnen leggen in een kortere tijd. Het dansen van mijn haar op het ritme waar in ik loop. Hardlopen geeft een heerlijk gevoel en dat gevoel wil ik weer hebben. Erbij horen is niet iets voor mij. Ik ken tegenwoordig aardig wat hardlopers maar ben toch vaak de eenling. Mijn fijnste runningbuddy is Nicole. Wij lopen samen heerlijk, paden voor elkaar vrij maken als we ergens langs willen, elkaar erdoorheen slepen als we niet meer kunnen en genieten.

Het plan

Het plan is om lekker te gaan hardlopen. Veel op gevoel doen en te genieten. Het belangrijkste is gaan en hardlopen. Ritme terug vinden. Ritme in hardlopen en ritme in het tempo. Nu start ik te snel en dan houd ik het niet lang vol dus dat tempo moet wat omlaag om daarna omhoog te gaan. Mijn benen lijken het te herkennen maar de conditie denkt what the fuck ben je aan het doen. Dit is geen yoga of krachttraining dit is anders wat doe je. Als we nu starten zijn we volgend jaar klaar om weer aan de start te staan in Rotterdam. Het betekend wel dat ik weer door de warme dagen heen moet komen, regenbuien op mijn hoofd ga krijgen en in de winter door de koude dagen heen moet gaan trainen. Ik wil wat, correctie wij willen wat en we gaan elkaar daarin steunen. Het doel met een glimlach samen over de Coolsingel.