Zwart op wit – ik ga het doen

“If you want to become a better runner, you have to run more often. It is that easy.”

Wie mij op Instagram volgt ziet mijn hardloop/training en andere foto’s voorbij komen. Zondagavond na de training met Lindsey kwam ik de bovenstaande quote tegen en dat was echt een JA! voor mij. Ik plaatste de foto op instagram, twitter en Facebook met de volgende tekst eronder; “Gisteren en vandaag is het bewijs. Trainen zorgt dat ik beter, sneller en sterker word. Gisteren 12 km in 1.30.05, mijn langste run tot nu toe. Vandaag lekker getraind met de Run & Juice club. Een heerlijke pace van 5.46 per km die ik makkelijk bijhield. Dat ging een tijd geleden nog niet. Het enige waar ik nu aan denk ik mijn volgende run, mijn volgende workout en ik ben zeer gemotiveerd om mijn einddoel te bereiken.

Maar wat is mijn einddoel?
Mijn einddoel is lekker en ontspannen een 5 km en een 10 km kunnen hardlopen, gewoon zonder moeite en met een lichte inspanning een 10 km lopen zo rond de 60 minuten. Geen bijzonder einddoel maar dit is wat ik wil kunnen. Natuurlijk heb ik nog een droom die ik wil laten uitkomen en word ik er steeds enthousiaster over en het trainen helpt erbij om enthousiaster te raken. Elke stap die ik zet is weer een stap dichter bij mijn droom.

Ik wil de Marathon van Rotterdam en Rome lopen. Rotterdam en Rome? Waarom deze twee steden.
Rotterdam is thuiskomen (ondanks dat ik net buiten Rotterdam woon), het is de stad van mijn voetbalclubbie, de stad met de Coolsingel, als je onderweg naar huis bent op de borden Rotterdam zien staan geeft zo’n fijn gevoel. Ongeveer zoals Paul de Leeuw zingt jouw mooie ogen doen me smelten, ‘t zet me zo in vuur en vlam, ik voel het enkel bij jouw aanblik, ik krijg het ook van Rotterdam. Uitleggen kan ik het niet maar Rotterdam is de plek waar ik mijn eerste marathon wil lopen. Van begin tot het einde hardlopend door Rotterdam, over de Erasmusbrug, langs De Kuip, door Zuid, terug de Erasmusbrug over, Het Kralingsebos, Oostplein en dan de Coolsingel. Ja dat moet toch echt een keer gedaan worden.

Waarom Rome?
Toen ik in Rome was heb ik er een kort stukje gelopen en 7 dagen gewandeld. Deze stad heeft mijn hart gestolen, ik ga er zeker heen terug voor een vakantie, om er te wandelen, te hardlopen en te genieten. De marathon van Rome zag ik op internet en wat je dan tegenkomt op je route, fantastisch. Langs allerlei mooie plekjes die ik al gezien heb. Ik kwam op Rome door mijn vriend want hij vroeg waar zou je hem na Rotterdam willen lopen? New York? Ik zei gelijk, nee Rome. Het antwoord kwam er heel vanzelfsprekend uit. Ik dacht er nog geen eens bij na, ik wist het onbewust al.

Nog een betere vraag, waarom De Marathon?
De uitdaging. De verhalen die ik gelezen heb van marathonlopers. De
voorbereiding van Annemerel en Lindsey maakte toch wat bij me los. De lopers in mijn Instagram die steeds weer verder komen, een marathon lopen en die ontlading die er dan is, dat motiveert me. Nu Zélia met de voorbereiding bezig is, erover schrijft en we het erover hebben samen maakt dat weer meer los en dat maakte mijn besluit duidelijk. Ik moet dit proberen te bereiken. Ik lees alles, de tegenslagen, de blijdschap, de blessures, de PR’s alles dus ik weet dat het een lange weg gaat worden maar daarom geef ik mezelf de tijd om daar te komen.

Wanneer ik dit ga doen?
Een datum, tijdstip en jaar is er nog niet. Ik wil stapje bij beetje mijn grens verleggen. In december is er de bruggenloop en daar wil ik de 15 km aan één stuk kunnen hardlopen zonder te wandelen. Een doel wat haalbaar moet zijn en ik ook voor ga. Als dit bereikt is ga ik mijn nieuwe afstand bepalen voor het jaar 2015. Elk jaar kom ik dan een stukje dichter bij de 42,195 km. Elke kilometer die ik nu loop hoort al bij de voorbereiding, alle trainingen in de sportschool van zaal, yoga tot body balance werken meer aan die voorbereiding en zullen net zo belangrijk zijn als de kilometers die ik maak.

Of het me gaat lukken weet ik natuurlijk niet maar ik weet wel dat als ik wat wil ik er ook voor de volle 120% voor ga, me erop in stel, me inlees en alles eraan doe om te behalen wat ik wil.

Ik kwam vorige week dit stukje tegen Ode aan de hardlooppartner en voor mij is het Ode aan de harlooppartner, hardloopzus, hardloopmama, en hardlooppapa, voor mij de vier belangrijkste personen, die alles aanhoren wat ik beleef, die mijn enthousiaste verhalen moeten aanhoren maar ook mijn teleurstellingen. Die soms te weinig tijd van mij krijgen omdat ik wil trainen, die me soms de deur uittrappen omdat ik vervelend ben en ze hopen dat het weggaat met een rondje hardlopen. Bedankt dat jullie er zijn en die steun zal ik nog vaak nodig hebben.